عوامل مؤثر بر احتمال سطوح متفاوت تقاضای (رضایت از) بیمۀ درمانی (مطالعۀ موردی: شهرهای شیراز و ارسنجان)

هدف از این مطالعه بررسی عوامل مؤثر، تعیین جهت آنها و نحوۀ تأثیر هر عامل بر احتمال قرارگرفتن فرد در سطوح متفاوت تقاضای بیمۀ درمان است، در این راستا از مدل لوجیت تجمعی تعمیم‌یافته، اطلاعات 289 خانوار، پرسشنامۀ سلامت عمومی، پرسشنامۀ ریسک-مادسیج، پرسشنامۀ ریسک‌پذیری مالی، پرسشنامۀ استاندارد ابعاد پنج‌گانه کیفیت خدمات درمانی و پرسشنامۀ محقق‌ساخته، استفاده‌ شده است. نتایج آزمونهای اعتبار مدل شامل، نیکویی برازش، رگرسیونهای موازی و روش ماکسیمم درستنمایی-الگوریتم نیوتن-رافسون، حاکی از اعتبار مدل تا 84 درصد اطمینان است، طبق نتایج افرادی که هنگام تولد سالم‌تر بوده‌اند، بیمه برایشان مطلوبیت کمتری دارد و بنابراین احتمال واقع‌شدن آنها در سطوح پایین‌تر تقاضای بیمۀ درمانی بیشتر می‌شود. با افزایش سن، احتمال ابتلا به بیماری و احتمال افزایش تقاضای بیمۀ درمانی افزایش می‌یابد. با افزایش مخارج درمان، مطلوبیت بیمه بیشتر خواهد شد. افرادی که به‌ سلامت خود بیشتر توجه می‌کنند، تقاضای بیشتری برای بیمۀ درمانی دارند. با افزایش سطح سواد، فهم و درک فرد از ارزش سلامتی ارتقا یافته و باعث مطلوبیت بیشتر بیمۀ درمان خواهد شد. افزایش سطح آگاهی فرد از پیامدهای منفی بیماری (مثبت سلامت) باعث افزایش مطلوبیت نهایی سلامت و درنتیجه تقاضای بیمه می‌شود. افزایش ریسک مالی بیماری، پوشش افقی و عمودی بیمه، رضایت‌مندی از بیمه را افزایش می‌دهد. طبق نتایج مدل شبکۀ عصبی، متغیرهای ریسک مالی، حق‌بیمه و مخارج درمانی، بیشترین و اعتقادات و ذخیرۀ سلامت، کمترین تأثیر را بر تقاضای بیمۀ درمانی دارند. به این معنا که ریسک مالی، حق‌بیمه و مخارج درمانی در تصمیم‌گیری مردم برای خرید بیمه بسیار مؤثرند.