عوامل مؤثر بر ماندگاری پرستاران دانشگر در بیمارستانها

مقدمه: در عصر پسا صنعتی، رویکرد مدیریت دانش که جزء جدیدترین روش‌‌های مدیریتی است، پرسنل دانشگر رکن اصلی سازمان‌ها را تشکیل می‌دهند. از طرفی ماندگاری و بهره‌وری این نیروها یکی از چالش‌‌های مهم مدیریت منابع انسانی است. بیمارستان‌ها، سازمان‌‌های دانشی و تخصصی هستند که تعداد زیادی از کارکنان آن‌ها را پرستاران تشکیل می‌دهند و دانشگران این سازمان‌ها محسوب می‌شوند. حفظ آن‌ها در بیمارستان‌ها از اهمیت فوق العاد‌های برخوردار است. هدف: هدف از این پژوهش، بررسی عوامل مؤثر بر ماندگاری پرستاران دانشگر و اولویت‌بندی آن‌هاست. مواد و روش‌ها:  این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است و از نوع کاربردی می‌باشد که در سال 91-1390 انجام شده است. کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران جامعه پژوهش بودند که 388 نفر از این افراد به عنوان حجم نمونه با نمونه‌برداری تصادفی طبق‌های از هر بیمارستان انتخاب شدند. پرسشنامه محقق ساخته که شامل 52 سؤال برای بررسی وضعیت موجود، مطلوب و عوامل مؤثر (فردی، سازمانی، شغلی) در ماندگاری پرستاران دانشگر بوده است که برای وضعیت موجود، ضریب پایایی 95% و برای وضعیت مطلوب، 97% بوده و روایی محتوای پرسشنامه با استفاده از نظر اساتید و متخصصین به دست آمد. برای تحلیل داده‌ها آمار توصیفی، تی وابسته و آزمون رتبه ‌ای فریدمن با استفاده از برنامه SPSS انجام شد. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که عوامل مؤثر برماندگاری پرستاران دانشگر در وضعیت موجود و مطلوب به ترتیب اولویت عبارتند از: 1. عوامل سازمانی (مشارکت، انگیزش، ارتباطات سازمانی، آموزش و مدیریت عملکرد)، 2. عوامل فردی (توان و مهارت، رضایت شغلی و شایستگی) و 3. عوامل شغلی (کار بامعنا و چالش برانگیز، آزادی، استقلال عمل و وضوح نقش). نتیجه‌گیری: توصیه می‌شود بیمارستان‌ها ساز و کار‌های لازم را برای افزایش انگیزش و مشارکت، بهبود ارتباطات سازمانی و آموزش پرستاران فراهم کنند. همچنین به پرستاران دانشگر توصیه می‌شود با افزایش توان و مهارت‌‌های فردی و گروهی، زمینه شایستگی و رضایت شغلی خود را فراهم کنند.