فراخوانی داستان‌های قرآنی در خطبه‌های نهج البلاغه

قرآن کریم سرچشمه فصاحت، بلاغت و اعجاز و مهمترین میراث دینی، فکری و فرهنگی و وجه مشترک مسلمانان است که همواره در طول قرن‌های متمادی مورد توجه شخصیت‌های گوناگون واقع شده و با داشتن ویژگی‌های خاصی همچون جامعیّت، روشنگر راه بشریت به سوی سعادت و امنیت و آرامش بوده است. از جمله مشخصه‌های خاص قرآن کریم، اسلوب قصه‌گویی است که در بسیاری از سوره‌ها به کار رفته است و به همین جهت، ادبا و بزرگان دینی و مذهبی از آن به عنوان مهم‌ترین منبع در جهت وضوح و رسایی مفاهیم در آثار خود استفاده نموده اند. حضرت علی (ع) نیز زمانی که  ناآگاهی مردم را نسبت به مسائل مختلف مشاهده کردند در سخنان خود به بیان موضوعات گوناگون پرداخته، با الهام گرفتن از داستان‌های قرآنی که برای عامه مردم قابل درک بود، مسائل سیاسی، اجتماعی و دینی و اخلاقی را تبیین نمودند. امام در این راستا با بهره‌گیری از داستان آفرینش انسان، قدرت بی‌پایان خداوند را متذکّر شده و با بیان داستان زندگیِ برخی پیامبران مردم را به زهد و دوری از دنیاپرستی دعوت نمود و با یادآوری سرگذشت امت‌های پیشین همچون قوم سبأ، مخاطبان را از شبیه شدن به آنان و سرنوشتشان بر حذر داشت.