مؤلفه‌های جهانی شدن از دیدگاه دانشجویان شرکت کننده در چهار مدرسه تابستانی بین رشته‌ای کشوری شیراز

زمینه و هدف: امروزه یکی از مهم‌ترین عناوین آموزش عالی، موضوع جهانی‌سازی در آموزش است که می‌تواند چالش‌ها و فرصت‌های بالقوه‌ای برای دانشگاه‌های علوم پزشکی به همراه داشته باشد. با وجود اهمیت این موضوع، در زمینه دیدگاه ونظرات دانشجویان علوم پزشکی، اطلاعات اندکی در دست است. این پژوهش با هدف بررسی و توصیف نگرش دانشجویان نسبت به پدیده جهانی شدن انجام گردید . روش کار: این مطالعه، پژوهشی توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری مشتمل بر دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی بود و تعداد 180 نفر از طریق نمونه‌گیری تصادفی، به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش‌نامه محقق ساخته بود که جهت تعیین روایی آن، از روایی سازه به روش تحلیل عاملی و جهت تعیین پایایی آن، از همسانی درونی به روش Cronbach's alpha استفاده شد. برای تحلیل اطلاعات، از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و روش‏های آمار توصیفی مانند فراوانی و درصد، میانگین، انحراف معیار و آزمون‏های Student-t ، تحلیل عاملی، آنالیز واریانس و همبستگی Pearson استفاده شد. یافته‌ها: در مجموع، 150 دانشجوی شرکت کننده در مدارس تابستانی در این مطالعه شرکت نمودند که 64 نفر (7/42 درصد) مؤنث و 86 نفر(3/57 درصد) مذکر بودند. در کل، شرکت کنندگان رویکردی موافق یا مثبت نسبت به پدیده جهانی شدن ابراز نمودند. در بررسی آمار توصیفی پرسش‌نامه‌ها (کل سؤالات)، انحراف معیار ± میانگین 61/0 ± 42/3 با حداکثر 27/4 و حداقل 27/2 از میانگین واقعی 3 بود. در پرسش‌نامه جهانی شدن، چهار عامل اصلی قابل قبول به ارزش ویژه بالاتر از یک و درصد و واریانس کلی 11/70 درصد شناسایی شدند که 25 گویه با بار عاملی قابل قبول (بیشتر از 4/0) در زیر این چهار عامل قرار گرفتند. این عوامل، عبارت از مقوله نگرش فردی- اجتماعی با 15 پرسش، مقوله نگرش اجتماعی- سیاسی با 7 پرسش، مقوله عملکرد با دو پرسش و مقوله دانش مدیریت منابع تنها با یک پرسش در پرسش‌نامه جهانی شدن بودند. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان و متغیرهای زمینه‌ای جنسیت، دانشکده و سن، تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0 > P ). نتیجه‌گیری: درک مثبت از جهانی شدن و ضرورت آموزش صلاحیت‌های سلامت جهانی، روش‌های مورد استفاده در مدارس پزشکی و نیاز به تسهیل اجماع بیشتری در میان مربیان ودانشجویان پزشکی به عنوان ارایه دهندگان خدمت در آینده را ایجاب می‌کند. این فرایند، منجر به یکپارچه‌سازی جهان، از آگاهی بشر و شکل‌گیری فرهنگ آموزش سلامت به عنوان مقوله‌ای جهانی می‌شود.