ماهیت مداخلات درمانی اعمال‌شده توسط پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی تبریز در بیماران ترومایی

پیش‌زمینه و هدف: اتخاذ تصمیمات مناسب و اعمال مداخلات درمانی در مدیریت تروما یکی از مهم‌ترین مفاهیم در اورژانس پیش بیمارستانی به شمار می‌رود. لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی ماهیت مداخلات درمانی اعمال‌شده توسط پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی در بیماران ترومایی شهر تبریز انجام گردید. مواد و روش کار: در این پژوهش توصیفی تمامی پرونده­های مصدومان ترومایی تماس‌گیرنده با اورژانس پیش بیمارستانی تبریز در سال 1393 که منجر به اعزام اورژانسی گردیده، موردبررسی قرار گرفت. برای دسترسی به اهداف پژوهش از چک‌لیست مشتمل بر مشخصات بیمار، مکانیسم آسیب، نوع تروما، سطح هوشیاری، مداخلات درمانی، مشاوره با پزشک و هماهنگی با بیمارستان پذیرش دهنده استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده پس از واردکردن در نسخه 16 نرم‌افزار SPSS با استفاده از آمار توصیفی تجزیه‌و‌تحلیل گردید. یافته‌ها: از مجموع کل 37002 مأموریت ثبت‌شده در طول یک سال در اورژانس، 5614 مورد مربوط به مصدومان ترومایی بود. شایع‌ترین عامل ترومای بیماران حوادث ترافیکی (9/72 درصد) بوده و ترومای غیر نافذ (6/85 درصد) بیشترین نوع تروما بود. علی‌رغم اینکه 92/46 درصد تروماها، مربوط به ترومای سر و گردن و مولتی تروما بود، تنها در 11/5 درصد از مصدومان از کلار گردن استفاده شده بود. 93 درصد از مأموریت‌های اورژانس در بیماران ترومایی منجر به انتقال بیمار به بیمارستان‌ها شده است که در 43/99 درصد از این موارد، بین اورژانس پیش بیمارستانی و اورژانس بیمارستان پذیرش دهنده، هماهنگی به عمل نیامده بود. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مشخص نمود در شهر تبریز علی‌رغم درصد بالای مولتی تروما و ترومای سر و گردن، تنها در تعداد کمی از مصدومان از کلار گردن و تخته پشتی استفاده شده که نیاز به بررسی، برنامه‌ریزی و برگزاری برنامه‌های آموزشی مدیریت تروما برای پرسنل را دارد. همچنین در رابطه با هماهنگی خیلی کم با پزشک مشاور مرکز پیام و بیمارستان‌های پذیرش دهنده، به نظر می‌رسد که نیاز به برنامه­ریزی و اصلاح فرآیندها دارد.