مدل‌سازی ریسک حملات مکانی تابستانه و پاییزه گرگ (Canis lupus) به آهوی ایرانی (Gazella subgutturosa) در منطقه تیراندازی و شکارممنوع قراویز (استان کرمانشاه)

گرگ (Canis lupus) بزرگ‌ترین سگ‌سان ایران، گونه‌ فرصت‌طلب باقابلیت سازگاری بالا و یکی از طعمه‌ خواران اصلی سم‌داران در زیستگاه‌ هایشان محسوب می‌شود. به‌نظر می‌رسد گرگ‌ها زیستگاه‌هایی را ترجیح می‌دهند که جمعیت مناسبی از سم‌داران را داشته باشد. آهوی ایرانی (Gazella subgutturosa) بزرگ‌ ترین علف‌ خوار دشت‌های استپی ایران است. زیستگاه آهوی ایرانی در غرب ایران و منطقه شکارممنوع قراویز در مجاورت با کشور عراق متناسب با پراکنش تپه‌ماهورهاست. در این بررسی مرز محدوده مطالعاتی برابر حد نهایی پراکنش آهوان طی فصول تابستان و پاییز سال‌ 1392 در نظر گرفته شد. داده‌های نقاط حملات گرگ جمع‌آوری و به دودسته تعلیمی (Training data) و آزمون (Test data) تقسیم ‌شد. سپس به‌صورت سیستم اطلاعات جغرافیایی به همراه نقشه‌های مطلوبیت زیستگاه تابستانه و پاییزه، تراکم آهوان و 8 متغیر دیگر وارد مدل(Maxent) شدند. نتایج بررسی ماتریس امتیازات و فراکافت جک نایف مشخص کردند که فاصله از منابع آبی و چشمه‌ها مهم‌ترین فاکتور مؤثر در مطلوبیت زیستگاه تابستانه و پاییزه و نیز احتمال حملات گرگ است. نتایج حاصل از تحلیل منحنی ویژگی عامل دریافت‌کننده (ROC) و مساحت زیر منحنی آن در میانگین اجراها مشخص کرد که مدل در پیش‌بینی حملات موفق (0/949=AUC) بوده است. نتایج نشان می‌دهند که مناطق با شیب‌های زیاد، تراکم بالای آهوان، نزدیک چشمه‌ و آبشخورها و جهت‌های شمالی دارای ریسک بالای حمله گرگ هستند.