مدل‏ سازی ساختاری و تبیین علی رضایت‌مندی جوامع روستایی از کیفیت زندگی: مورد مطالعه روستاهای شهرستان آران و بیدگل

یکی از شاخص ­های مهم در برنامه ­ریزی مناطق سکونتگاهی، توجه به کیفیت زندگی ساکنان است. چراکه رشد و بهبود کیفیت زندگی بر سایر ابعاد توسعه در شهرها و روستاها تأثیرگذار است و مسیر پیشرفت و ترقی را هموار­تر می­ سازد. بررسی میزان رضایت­مندی ساکنان از محیط زندگی می­تواند به ارزیابی سیاست ­ها، رتبه‌بندی مکان ­ها و تدوین استراتژی های مدیریت و برنامه ­ریزی شهری و روستایی کمک کند. پژوهش حاضر، به شناسایی ابعاد و ارزیابی میزان رضایت­مندی ساکنان روستاهای محمدآباد، عل ­ آباد و یزدل در شهرستان آران و بیدگل پرداخته است. حجم نمونه پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 291 نفر برآورد گردید. ابزار اصلی گردآوری داده ­ها پرسشنامه محقق ساخته است و تجزیه‌ و تحلیل‌های آماری و مدل ­سازی معادلات ساختاری در محیط نرم‌افزارهای AMOS و SPSS انجام شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ­ها و مشخص کردن وضعیت شاخص ­های کیفیت زندگی، از آزمون تی تک نمونه­ ای استفاده گردید. نتایج آزمون تی‌استیودنت نشان داد که وضعیت شاخص اجتماعی نامطلوب بوده است. کیفیت اقتصادی در وضعیت نیمه مطلوب و شاخص ­های کالبدی، خدماتی و محیطی در وضعیت مطلوب قرار دارند. همچنین، ﺟﻬﺖ شناسایی و ارزیابی مؤلفه ­های کیفیت زندگی از ﻣﺪلﺳﺎزی ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎری اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. نتایج مدل ساختاری عاملی مرتبه دوم نشان داد، اهمیت دادن به شاخص ­های اجتماعی در روستاهای مورد مطالعه باعث بالارفتن کیفیت زندگی به میزان 0/85، شاخص اقتصادی به میزان 0/83، شاخص کالبدی 0/70، شاخص خدماتی0/26 و شاخص محیطی به میزان0/23 می ­گردد.