مدیریت تلفیقی علف‌های‌هرز سویا از طریق تراکم بوته و علف‌کش ایمازتاپیر در شرایط گرگان

به­منظور بررسی اثر تراکم کاشت و مقدار مصرف علف­کش بر کنترل علف‌های­هرز و عملکرد سویا، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 11 تیمار در 3 تکرار در روستای قرق شهرستان گرگان، در سال زراعی 1392 اجرا گردید. تیمار‌های این پژوهش شامل کشت سویا‌ی رقم DPX (کتول) در دو تراکم 20 و 40 بوته در مترمربع به همراه علف‌کش‌های ایمازتاپیر با غلظت‌های 500، 750 و 1000 میلی‌لیتر در هکتار به‌صورت پیش‌‌رویشی و پس‌رویشی و متریبوزین به میزان 600 گرم در هکتار به‌صورت پیش‌رویشی، وجین و عدم‌ وجین علف‌های‌هرز (شاهد) بودند. نتایج نشان داد که، تغییر غلظت و زمان مصرف ایمازتاپیر بر تعداد و وزن خشک علف‌های‌هرز مؤثر بود؛ به‌طوری‌که با افزایش غلظت ایمازتاپیر، کارایی آن افزایش یافت. در هر دو تراکم در 25 روز پس از سم‌پاشی، مصرف ایمازتاپیر به‌صورت پس‌رویشی در همه مقادیر به‌کار رفته بیش از حالت پیش‌رویشی موجب کاهش وزن خشک علف‌های‌هرز شد. کارایی متری‌بوزین در 25 و 40 روز پس از سم‌پاشی مشابه مصرف ایمازتاپیر با غلظت 1000 میلی‌لیتر در هکتار بود. نتایج مقایسه روند رشد سویا در دو تراکم نشان داد که، اثر حذف علف‌های‌هرز بر رشد سویا در تراکم 20 بوته در مترمربع این گیاه بیش‌تر از تراکم 40 بوته در مترمربع بوده است. تغییر تراکم سویا از طریق تأثیر بر تعداد بوته، تعداد غلاف در بوته و وزن هزار دانه موجب تغییر معنی‌دار در عملکرد گردید. در تراکم 20 بوته در مترمربع، مصرف پیش‌رویشی ایمازتاپیر می‌تواند تعداد غلاف‌های سویا را کمی بیش‌تر از حالت پس‌رویشی آن افزایش دهد. در تراکم 40 بوته در مترمربع، تفاوتی بین تعداد غلاف‌‌ها در اثر مصرف پیش‌رویشی یا پس‌رویشی ایمازتاپیر رخ نداد.