مروری بر تقسیم بندی جدید لنفومهای غیرهوچکینی

نحوه طبقه بندی لنفوم ها سالها بین آسیب شناسان و متخصصین بالینی مکاتب مختلف، مورد مجادله بوده است. یکی از اولین تقسیم بندی های لنفوم که هنوز هم با اصول ایمونولوژی و بیولوژی سلول تطبیق می کند، طبقه بندی کیل می باشد. در حالیکه این تقسیم بندی در اروپا و برخی کشورهای دیگر متداول گردید، ولی اغلب مکاتب آمریکایی از دسته بندیهای رایج خودشان پیروی می کردند. به علت وجود تقسیم بندیهای متعدد، در سال 1982 کمیته ای فرمول کار WF را برای مصرف انکولوژیستها و تبدیل دسته بندیهای مختلف لنفوم به یکدیگر ابداع نمود. با توجه به کمبودها و اشکالات عمل که در WF وجود داشت، در سال 1994 کارشناسایی از اروپا و آمریکا طبقه بندی مشترک جدیدی را که بیشتر بر اساس دسته بندی کیل تهیه شده بود، پیشنهاد کردند. در این تقسیم بندی، ضمن تفکیک لنفومهای گروه B از T، آنها را به دو دسته کلی لنفومهای سلولهای اولی پیشتاز و لنفوم سلولهای محیطی تقسیم می نمایند. علاوه بر این لنفومهای نادر محیطی و لنفومهای نوع MALT نیز مدنظر قرار گرفته اند. این تقسیم بندی در سال 1998 با تغییرات جزیی از طرف WHO نیز به عنوان طبقه بندی بین المللی لنفوم ها معرفی گردید.در این مقاله ضمن معرفی این دسته بندی، مروری بر خصوصیات کلی پاتولوژیک و کاربرد بالینی آن شده است.