مطالعۀ تطبیقی کیفیت زندگی در بافت فرسوده و سطح شهر آمل

کیفیت زندگی شهری عبارت است از شرایط اجتماعی، کالبدی- فضایی و اقتصادی محیط شهری که نشان‌دهندۀ میزان رضایت یا عدم‌رضایت شهروندان از محیط شهری است. این مفهوم از دهۀ 60 و 70 میلادی و با هدف اصلاح و تکمیل مفهوم توسعه، از توسعۀ صرفاً کمّی و اقتصادی به توسعۀ پایدار شهری مطرح شده است. امروزه در شهرها، بافت قدیمی و فرسوده ازجمله مناطقی شهری است که موجب توسعۀ ناپایدار شهری و کاهش رضایت شهروندان از محیط‌‌‌های شهری شده است. هستۀ مرکزی شهر کهن آمل نیز که خاستگاه تشکیل این شهر محسوب می‌شود، به‌سبب گذر زمان دچار فرسودگی شده، که زمینه را برای بروز مشکلاتی برای شهروندان سبب شده است. در این راستا هدف از این تحقیق، سنجش شاخص کیفیت زندگی در بافت فرسوده و همچنین در سطح شهر آمل و مقایسۀ این نتایج با یکدیگر و تحلیلتأثیرفاکتورهایاجتماعی- اقتصادیبرکیفیت زندگی شهروندان آمل بوده است. بدین منظور تعداد 350 پرسشنامه میان سرپرستان خانوار در بافت فرسودۀ شهر آمل و به همین تعداد پرسشنامه در سطح شهر آمل توزیع شده است. برای آزمون فرضیات از آزمون‌هایT  و همبستگی در نرم‌افزارSPSS استفاده شده است. نتایج اینآزمون‌ها نشان می‌دهدکه سطح شهر به‌لحاظ مؤلفۀ کیفیت زندگی در وضعیت متوسط رو به بالا و بافت فرسودۀ شهر نیز در این شاخص زیر سطح متوسط و میانگین شهر قرار داشته و میان میانگین کلی کیفیت زندگی بین دو موقعیت، تفاوت معنی‌داری وجود دارد. نتایج آزمون T مستقل نیز نشان داده است که تفاوت میانگین در مؤلفۀ اجتماعی و کالبدی برخلاف تفاوت میانگین کیفیت اقتصادی، در دو موقعیت بافت فرسوده و سطح شهر آمل معنی‌دار است.