معرفتشناسی امنیت اجتماعی

امنیت اجتماعی یکی از مهم‌ترین ابعاد تشکیل دهنده امنیت ملی است. چنانچه به هر میزان این مولفه در میانه سایر مولفه ها نقش بیشتری داشته باشد، امنیت ملی پایدارتر[1] ، کم هزینه تر و بالنده تر است. موضوع راه‌کارهای تحقق امنیت اجتماعی در سال‌های پس از فروپاشی شوروی سابق و برهم‌خوردن معادلات امنیتی کشور و بالتبع آن برهم‌خوردن مفاهیم امنیتی و جمع شدن ابعاد مختلف در مفهوم امنیت ارزش و وزن خود را بدست آورد. با باز شدن مطالعات جدید امنیت اجتماعی، این مقاله در صدد آن است که پاسخگوی این سئوال باشد که راهکارهای تحقق امنیت اجتماعی چیست؟ چه شاخص‌هایی برای آن می‌توان در نظر گرفت؟  در پاسخ به این سئوالات محور فرضیات به تحقق یافتن امنیت اجتماعی بر دو مکانیزم کنترل بیرونی و کنترل درونی قرار گرفته است. پرداختن بدین موضوع در این مقاله از کالبدشکافی مفاهیم مرتبط با امنیت اجتماعی شروع و با بیان شاخص‌های آن در چارچوب نظری ادامه خواهدیافت و در ادامه، تقسیم‌بندی شاخص‌ها به کلان و خرد در دو رویکرد فرصت‌سازی و تهدیدسازی موردنظر قرار گرفته و در نهایت راهکارهای تحقق امنیت اجتماعی با بررسی مکانیزم‌های کنترل بیرونی (به صورت سخت‌افزاری و نرم‌افزاری) و مکانیزم‌های کنترل درونی (به صورت نرم‌افزاری) مورد بحث و محوربندی قرار گرفت. نتیجه بحث با توجه به مکانیزم‌های عنوان شده بیان اصول ده‌گانه‌ای می‌باشد که ایجادکننده فضای فرصت‌یابی و کاهش تهدیدات در تحقق امنیت اجتماعی است. [1]- Sustainable Security