معرفی مهمترین ویژگی های ساختاری و عملکردی در برگشت‌پذیری اکولوژیکی مراتع کوهسری نیمه خشک (مطالعه موردی: مراتع سمیرم)

رمز درک غالبیت گونه­ها در اکوسیستم­ها، مهاجرت گونه­ها و اثر آشفتگی­ها نیازمند فهم و درک صحیح برگشت­پذیری اکولوژیکی است. هدف اصلی این مطالعه معرفی مهمترین ویژگی های ساختاری و عملکردی در تعیین برگشت پذیری مرتع است. منطقه مورد مطالعه شهرستان سمیرم (مراتع کوهسری منطقه ونک) واقع در جنوب استان اصفهان است. ویژگی­های مورد مطالعه؛ سهم گونه شاخص در ترکیب گونه­ای، لکه گیاهی، فضای بین لکه­ای، تنوع گلسنگ­ها، مقدار نیتروژن خاک، مقدار پتاسیم خاک و مقدار کربن آلی خاک و آشفتگی وارده نیز 5 نرخ دامگذاری (1، 5/1،2،5/2 و3 واحد دامی) در هکتار است. نرخ­های دامگذاری به مدت 4 سال با اجرای 5 سناریو مدیریتی (چرا و قرق به صورت متناوب و متوالی) اعمال و مطالعه شد. برداشت داده­ها به روش نمونه­برداری تصادفی با استفاده از ترانسکت و واحدهای نمونه­برداری تو در تو انجام شد. آنالیز آماری داده­ها (آنالیز مقادیر ویژه، تنوع بتا) با استفاده از نرم­افزارهای PC-ORD، PAST و MATLAB انجام شد. نتایج نشان داد ویژگی­های سهم گونه شاخص در ترکیب گونه­ای، میزان کربن آلی خاک، لکه­های گیاهی و تنوع گلسنگ­ها به خوبی نشانگر میزان فشار بر اکوسیستم و درجه برگشت پذیری اکولوژیکی اکوسیستم مرتع هستنددر مدیریت اکوسیستم­های مرتعی می­توان از ویژگی­های ذکر شده به عنوان شاخص اکولوژیکی به منظور تحت فشار بودن یا نبودن اکوسیستم­های مرتعی و میزان برگشت‌پذیری اکوسیستم مرتع استفاده نمود.