معماری در عصر تغییر اقلیم

هدف این نوشتار ارائه اصول معماری در عصر تغییر اقلیم است. ضرورت این امر از آنجا ناشی می‌شود که نرخ گرم شدن کره زمین، افزایش یافته است. به طور علمی اثبات گردیده است که انسان و فعالیت‌های او موجب افزایش تراکم جوی گازهای گلخانه‌ای شده است و همین امر مسبب اثر گرمایش جهانی است. گستردگی مشکل گازهای گلخانه‌ای به حدی است که به منظور کاهش خطرات تغییر فاجعه‌آمیز اقلیم، نیاز توقف افزایش تراکم آن که به وسیله سوختن انرژی‌های فسیلی تولید می‌شود، احساس می‌گردد و بشر نیاز دارد که به سرعت از استفاده گاز گلخانه‌ای حاصل از سوخت فسیلی، به سمت وابستگی بیشتر به انرژی تجدیدشونده پاک، حرکت کند. در روش تحقیق موضوع، ابتدا مرور منابع، سوابق موضوع و تحقیقات مشابه به صورت کتابخانه‌ای انجام شد و سپس بر اساس تکنیک تحلیل محتوا، اصول طراحی خورشیدی بیان گردید. تحقیق حاضر با این فرض پیش رفت که اگر دسترسی خورشیدی، برای ساختمان‌های محیط شهری تأمین شود، آنگاه آنها می‌توانند انرژی حرارتی موردنیاز برای سامانه‌های ایستا را از نور خورشید و دیگر منابع تجدیدپذیر دریافت نمایند. به منظور آزمون این فرضیه، روش تحقیق میدانی مورد استفاده قرار گرفت. در این بررسی میدانی، وضع موجود یک مجموعه همسایگی از منطقه 8 شهر تهران ارزیابی شد و به کمک برخی از نرم افزارهای کامپیوتری، الگوهای سایه پیرامون ساختمان‌ها در اوقات مختلف سال شبیه‌سازی گردید. پس از تجزیه و تحلیل مدل‌های کامپیوتری، محدودیت بناها در دسترسی به انرژی خورشیدی تبیین گردید و بر اساس نتایج بدست آمده، اصول و مبانی سامانه‌های گرمایشی و سرمایشی ایستا ارائه گردید.