معمای توسعۀ ایرانی: معرفی مدل عدم انطباق سیستم‌های مینیمال در تحلیل توسعة اقتصادی

این مقاله به ارائۀ مدلی مقدماتی برای تحلیل پویش اجتماعی اختصاص دارد. تحلیل پویش توسعة اجتماعی بر مبنای دو مؤلفۀ وابستگی به مسیر نهادهای طی‌شده و چانه‌زنی برای تغییر نسبت‌های مبادله و کنترل بر منابع صورت می‌پذیرد. هر مقطع عبارت از یک سیستم مینیمال است که از سه بردار انگیزش ـ اطلاعات، انتخاب و انباشت تشکیل می‌شود و ماتریس نهادی در رأس آن قرار دارد. در حالت وجود هزینه‌های مبادله و ساختار ناکارآمد حقوق مالکیت، که انتخاب‌ها در بازی‌های بین گروه‌های فرادست و فرودست به‌ظاهر عقلایی و کارآمد نیست، می‌توان ماتریس نهادی را به چند ماتریس افراز کرد که نمادی از عدم انطباق سیستم‌های مینیمال است. در بلندمدت بازی برای طراحی نهادهای معطوف به تحقق نسبت‌های معین از مبادله و در کوتاه‌مدت (تحلیل مقطعی) بازی روی مبادلة منابع در چهارچوب قیود تعیین‌شده در بلندمدت جریان دارد.