مقایسة آثار پوست گردو، رس و کربن فعال پودری بر روی ته‌نشین‌پذیری لجن‌ فعال

فرایند لجن ‌فعال، غالب‌ترین روش تصفیة بیولوژیکی فاضلاب در دنیاست. یکی از مشکلات تصفیة فاضلاب به‌روش لجن فعال، حجیم شدن لجن و در نتیجه ته‌نشین نشدن آن در حوض ته‌نشینی ثانویه است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر پوست گردو به‌عنوان ماده زاید کشاورزی، کربن فعال پودری به‌عنوان جاذب متداول و رس به‌عنوان ماده‌ای معدنی بر میزان ته‌نشین‌پذیری لجن‌ فعال است. نمونه‌های مورد آزمایش از مایع مخلوط حوض هوادهی فاز دوم تصفیه‌خانة شاهین‌شهر اصفهان، برداشت شدند. SVI لجن ‌فعال نمونة شاهد به‌طور متوسط برابر با mL/g 823 بود که با افزودن دزهای بهینة پوست گردو، کربن‌فعال‌پودری و رس، مقدار آن به mL/g 100 (حدود 88 درصد کاهش) رسید. میانگین ZSV برای نمونه شاهد m/h 222/1 بود و مقادیر آن برای نمونه‌های حاوی سه مادة مختلف، به حدود 2 تا 3 برابر رسید. افزایش ZSV به آن دلیل اهمیت دارد که وقتی ZSV افزایش می‌یابد، می‌توان آهنگ بار سطحی هیدرولیکی حوض ته‌نشینی را نیز بدون کاهش بازدهی آن افزایش داد. بازگشت لجن ‌فعال حاوی مواد افزودنی، ته‌نشین‌پذیری لجن را بهتر کرد. با انجام آزمایش‌های جار، مشاهده شدکه مواد افزوده بیشتر به‌عنوان عوامل سنگین‌کننده و کمی به‌عنوان عوامل لخته‌ساز عمل کرده و باعث کاهش SVI لجن می‌شوند. پوست گردو و رس نیز، ته‌نشین‌پذیری لجن‌فعال را بهبود بخشیدند. البته باید در نظر داشته باشیم که کربن‌‌فعال جاذبی گرانقیمت است و استفاده از این ماده پرهزینه است ولی استفاده از پوست گردو و رس بسیار مقرون به‌صرفه بوده و می‌توانند جایگزین‌های مناسبی برای کربن ‌فعال‌پودری باشند.