مقایسه باور به جهان عادل در والدین کودکان عقب مانده ذهنی و معلولین جسمی – حرکتی و کودکان عادی

هدف پژوهش حاضر "مقایسه باور به جهان عادل در بین والدین کودکان عادی با والدین کودکان آهسته گام و معلول جسمی- حرکتی" بوده. روش پژوهش: علی- مقایسه ای و جامعه ی آماری والدین کودکان آهسته گام، معلولان جسمی – حرکتی و والدین کودکان عادی شهر تهران . نمونه آماری: شامل150 نفر از والدین مناطق دو و پنج مدارس کودکان استثنایی و مدارس عادی همان مناطق، روش نمونه گیری: هدفمند؛ ابزار پژوهش: پرسشنامه ی باور به جهان عادل(گل پرر و عروضی) . یافته های پژوهشی: در مقیاس باورهای دنیای عادلانه برای خود : نمره والدین کودکان عادی از آزمودنی های آهسته گام و آزمودنی های معلول جسمی- حرکتی بالاتر است. نمره والدین آهسته گام نیز از معلولین جسمی حرکتی با تفاوت میانگین=3.3656 بیشتر و در مقیاس باورهای دنیای عادلانه برای دیگران: نمره والدین کودکان عادی از آزمودنی های معلول جسمی- حرکتی بالاتر است. در مقیاس باورهای دنیای عادلانه عمومی: نمره والدین کودکان عادی از والدین کودکان معلول جسمی- حرکتی بالاتر است. نتیجه گیری: باور والدین عادی نسبت به دنیا عادلانه تر قلمداد می شود و نیز والدین دارای فرزند معلول جسمی- حرکتی بیشتر از والدین دارای فرزند معلول ذهنی دنیا را ناعادلانه قلمداد می کنند ، والدین دارای فرزند معلول ذهنی تا حدودی دنیا را برای خود ناعادلانه قلمداد می کنند. بنابراین فقط باور والدین نسبت به دنیا و اتفاقات حاصله در مورد فرزندان آنها تحت تاثیر نوع معلولیت قرار می گیرد