مقایسه خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیر مقیم آسایشگاه‌های شهر تهران

مقدمه: خودپنداره متغیر مهمی در حوزه سالمندی است که کمتر به آن توجه شده است. همچنین کیفیت زندگی یکی از مهمترین شاخص‌های توسعه انسانی است. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران در سال 1394 انجام پذیرفت. روش کار: در این مطالعه مطالعه توصیفی- تحلیلی که جامعه آماری پژوهش آن شامل کلیه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران بود تعداد 217 نفر در هر گروه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌ها به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه‌ای انتخاب شدند. نمونه گیری برای سالمندان مقیم مراکز سالمندی به روش نمونه تصادفی سهمیه‌ای بود و از هر آسایشگاه به نسبت تعداد سالمندان مقیم، نمونه‌گیری تصادفی بعمل آمد. نمونه‌گیری برای سالمندان غیرمقیم مراکز سالمندی بصورت در دسترس و با در نظر گرفتن همتاسازی از نظر سن و جنسیت انجام پذیرفت. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودپنداره راجرز و پرسشنامه کیفیت زندگی سالمندان لیپاد استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نسخه 18 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل با استفاده از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار استباطی شامل کای اسکوئر- پیرسون، کلموگروف اسمیرنوف، آزمون تی مستقل، آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که میانگین خودپنداره سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب 47/1 ± 25/8 و 63/1 ± 14/8 بود. این متغیر در این دو گروه تفاوت معناداری نداشت و میانگین کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب 80/9 ± 88/27 و 79/10 ± 81/31 بود. و متغیر کیفیت زندگی (000/0 = P) در این دو گروه تفاوت معنادار داشت. بین خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم (P برابر با 001/0) و غیرمقیم (P برابر با 014/0) سراهای سالمندی رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها جهت ایجاد تغیرات، پیشنهادهایی در ارتباط با آموزش به خانواده در مـورد بـازنگری در سپردن سالمندان به خانه‌های سـالمندی و نیـز بهبـود کیفیـت و افزایش امکانات محیطی و رفـاهی خانه‌های سـالمندان، مشـابه نمودن محیط خانه‌های سالمندی به محیط خـانواده افـراد تـا حـد امکان و نیز ترغیب خانواده‌ها و دوستان فرد سـالمند بـه سرکشـی منظم به فرد، افزایش خدمات رفاهی و توانبخشی توسط مسئولین و توانمند سازی سالمندان می‌تواند سودمند باشد.