مقایسه دو روش تک مربی و چندمربی: یک مطالعه خودارزیابی عملکرد بالینی دانشجویان

مقدمه: اصلی ترین بخش در آموزش پرستاری آموزش بالینی است. یکی از چالش های موجود در این زمینه استفاده از چند مربی برای یک گروه از دانشجویان و یا استفاده از یک مربی برای یک گروه از دانشجویان در همه بخش ها می باشد. هدف این مطالعه مقایسه دو روش تک مربی و چند مربی در کارآموزی فن پرستاری است. روش کار: این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی است. 88 نفر از دانشجویان پرستاری که درس فن پرستاری را انتخاب نموده بودند، از دو دوره متوالی به روش سرشماری انتخاب شدند و طی 2 سال پی در پی به روش تک مربی (43 نفر) و چند مربی (45 نفر) و با طراحی دو سو کور تحت آموزش قرار گرفتند. بخش های بالینی و مربیان در هر دو گروه ثابت بودند . در پایان ترم تحصیلی توسط چک لیست خود ارزیابی اطلاعات جمع آوری گردید و به کمک میانگین ، خطای استاندارد ، آزمون های کای دو ،اسپیرمن ، پیرسون و تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین نمرات خودارزیابی دانشجویان در گروه تک مربی (08/0±67/1) و در گروه چند مربی (09/0±97/1) بود. بین میانگین دو گروه اختلاف معنادار آماری به کمک آزمون آماری تی مستقل مشاهده گردید (03/0=P، 32/1:T). بین جنس با میانگین نمرات خود ارزیابی و بین علاقه به رشته پرستاری با میانگین نمرات نیز ارتباط معنادار آماری به کمک آزمون کای دو و اسپیرمن مشاهده گردید (04/0=P). بین معدل و میانگین نمرات دانشجویان به کمک آزمون پیرسون نیز ارتباط معنادار آماری مشاهده نشد (40/0=P). نتیجه گیری: با توجه به میانگین بالاتر نمرات خودارزیابی دانشجویان در گروه چند مربی و اختلاف معنادار آماری بین دو گروه، لذا استفاده از روش چند مربی در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری توصیه می گردد.