مقایسه طرحواره‌های اولیه سبک‌های هویت و روابط والد- فرزندی در زنان معتاد و غیر معتاد شهر اهواز

    هدف این پژوهش، مقایسه طرحواره‌های ناسازگار اولیه، سبک‌های هویت و روابط والد-فرزندی در زنان معتاد و غیر معتاد شهر اهواز بود. این پژوهش از نوع توصیفی پس رویدادی است و جامعه آماری پژوهش را دو گروه، شامل زنان معتاد به‌عنوان گروه آزمودنی و زنان غیر معتاد به‌عنوان گروه مقایسه، تشکیل می‌دهند. افراد نمونه در هر گروه 42 نفر می‌باشند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس هدفمند انتخاب و از نظر برخی متغیرهای دموگرافیک (سن، تحصیلات و پایگاه اقتصادی – اجتماعی) همتاسازی شدند. ابزار مورد استفاده، فرم کوتاه پرسش‌نامه طرحواره‌های ناسازگار اولیه، پرسش‌نامه سبک‌های هویت برزنسکی و مقیاس روابط والد- فرزندی قاین و همکاران بود که در یک بازه زمانی سه ماهه تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t و u من‌ویتنی استفاده شد. با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل فرضیه‌ها در سطح معنی‌داری 05/0 زنان معتاد با کسب نمره بیش‌تر در هر یک از طرحواره‌های ناسازگار بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت‌های مختل و بازداری بیش از حد و نیز سبک‌های هویت هنجاری و سردرگم و نمره کم‌تر در سبک هویت داده‌ای تفاوتی معنی‌دار را با گروه غیر معتاد نشان دادند. از نظر متغیر روابط والد- فرزندی در دو گروه تفاوتی معنادار وجود نداشت. بنابراین، با توجه به اهمیت طرحواره‌های ناسازگار اولیه و سبک‌های هویتی در بروز انحرافات رفتاری و اختلال سوءمصرف مواد در زنان، تمرکز بر روش‌های تربیتی و آموزشی و بهبود کیفیت روابط به‌عنوان عوامل مؤثر در شکل‌گیری هویت و نیز توجه به نقش طرحواره‌های ناسازگار اولیه در برنامه‌های درمانی بمنظور ارتقای سازگاری فردی، روانی، اجتماعی و رفع مشکلات مربوط به ترک مواد و پیشگیری از اعتیاد می‌تواند بسیار مفید باشد.