مقایسه نگرش دانشجویان پرستاری ابتدای تحصیل با دانشجویان سال آخر دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه شیراز نسبت به اخلاق حرفه ای (1391)

مقدمه: اخلاق حرفه ای مفهومی مبنایی در عملکرد پرستاری می باشد، چرا که نیاز نظام در مانی به پرستاران مسئولیت پذیر و پایبند به اخلاق حرفه‌ای، نیاز حیاتی است. بر این اساس، نگرش دو گروه از دانشجویان پرستاری را نسبت به اخلاق حرفه ای در پرستاری مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: مطالعه مقطعی- توصیفی، به صورت سرشماری بر روی 60 نفر دانشجویان پرستاری ابتدای تحصیل (ترم اول و دوم) و60 نفرسال آخر (هفتم و هشتم) دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای که اخلاق حرفه ای را در سه سطح عام، حقوق بیماران و تلاش برای ارتقاء حرفه شامل می شد جمع آوری گردید. ضمن تعیین شاخص های مرکزی و پراکندگی، جهت مقایسه متغیرهای کمی بین دو گروه از آزمون تی تست اسفاده شد.. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 17 در سطح معنی داری 0.05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: 79 (65.8%) نفر از دانشجویان مونث و 41 نفر (34.2%) مذکر بودند. میانگین سنی دانشجویان 1.7±21 سال بود اختلاف معنی داری بین نگرش دو گروه نسبت به اخلاق حرفه ای در سطح عام (65/0p=)، حقوق بیماران (07/0p=) و ارتقاءحرفه (43/0p=) وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تغیرات قابل توجهی در ارتقاء نگرش نسبت به اخلاق حرفه ای در دو گروه وجود نداشت به طوری که نگرش در گروه پایان تحصیل کاهش پیدا کرده بود هر چند معنی دار نبود؛ولذا گنجاندن واحد درسی دانشگاهی تحت عنوان اخلاق حرفه ای، می تواند باعث ارایه مطلوب و با کیفیت پرستاری و ارتقای حرفه ای پرستاران گردد.