مقایسه ویژگی‌های عناصر ترسیمی آزمون آدمک در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی با کودکان بهنجار

زمینه و هدف: یکی از ابزارهای کارآمد برای تشخیص اختلالات دوران کودکی، آزمون‌های فرافکن ترسیمی است. در این آزمون‌ها عملکردهای شناختی، بین فردی و روان‌شناختی فرد از طریق ترسیم یک فرد، یک موضوع و یا یک شخصیت مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. پژوهش حاضر، با هدف مقایسه‌ عناصر آزمون ترسیم آدمک در کودکان 5 تا 10 ساله مبتلا به اختلال اوتیسم و اختلال نارسایی توجه / فزون­کنشی با کودکان بهنجار انجام شد. روش: این پژوهش از نوع علی- مقایسه‌ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان مراجع­ کننده به کلینیک‌های مشاوره­ تحت نظر سازمان بهزیستی یزد بود که 35 کودک از هر گروه (جمعاً 105 نفر) برای مطالعه انتخاب شده ­اند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش آزمون ترسیمی آدمک گودیناف (فلورانس گودیناف، 1926)، ارزیابی رفتارهای اوتیستیک (جی لورد، 1989) و مقیاس تکان شگری (باروت و همکاران، 1995) بود. نمونه پژوهش بر اساس نمونه‌گیری در دسترس و در کلینیک‌های بالینی و درمانی شهر یزد، انتخاب شده­اند. برای تحلیل دادها از روش‌های فراوانی، درصد فراوانی، فراوانی تجمعی و آزمون کروسکال والیس استفاده شد.  یافته‌ها : نتایج نشان داد که بین کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه / فزون­کنشی و اوتیسم، با کودکان بهنجار در 10 عنصر آزمون آدمک  تفاوت معنادار وجود دارد ولی در سه عنصر دیگر تفاوت معناداری به دست نیامد. (0/05<P).  نتیجه­ گیری:  وجود تفاوت میان سطوح عناصر آزمون ترسیم آدمک در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / فزون­کنشی و اوتیسم، بدین معناست که عناصری در ترسیم آدمک وجود دارد که می‌توان به واسطه آنها به تشخیص کودکان دارای این اختلالات نزدیک شد.