مقایسه و نقد براهین اثبات وجود خدا از منظر ملاصدرا و آکوئیناس

تأمل و اندیشه در باب خدا، یکی از مهمترین و اساسی‌ترین محورهای معرفت انسان است و در طول تاریخ فلسفه و کلام، متفکران بسیاری به بحث و بررسی در این باب همت گمارده اند. از میان مباحث خداشناسی، براهین اثبات وجود خدا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و اساس سخن گفتن از خدا را تشکیل می‌دهد. هر یک از الهیدانان بر اساس مبانی و نظام فکری خود به شیوه‌ای می‌کوشند براهینی متقن، براثبات وجود خدا اقامه کنند. از جمله این متفکران می‌توان به ملاصدرا، بنیانگذار حکمت متعالیه و توماس آکوئیناس، فیلسوف برجسته قرون وسطی اشاره نمود. هر چند ملاصدرا و توماس وجود خدا را فطری می‌دانند، باز هم به اقامه برهان بر وجود خدا می‌پردازند. ملاصدرا با طرح امکان فقری و تکیه بر مبانی صدرایی، برهان امکان و وجوب توماس را غنا می‌بخشد و با اقامه برهان صدیقین از وجود بر وجوب شاهد می‌آورد. وی همچنین با اثبات حرکت جوهری، برهان حرکت او را تکمیل می‌نماید. در این مقاله بر آنیم که ابتدا دیدگاه ملاصدرا و توماس را در باب بداهت وجود خدا تبیین کنیم و سپس به بررسی و مقایسه برخی از براهینی که آن‌ها برای اثبات وجود خداوند اقامه می‌کنند، بپردازیم