مقایسه کدورت کپسول خلفی عدسی پس از کارگذاری لنز داخل چشمی آکریلیک آب‌دوست و PMMA

چکیده هدف: تعیین میزان کدورت کپسول خلفی (PCO) متعاقب کارگذاری لنزهای داخل چشمی یک‌قطعه‌ای از نوع آکریلیک آب‌دوست با لبه اپتیکی قایمه و PMMA با لبه اپتیکی گرد و مقایسه آن بین دو لنز. روش پژوهش: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده بر روی 74 چشم از 74 بیمار مبتلا به آب‌مروارید سنی در بیماران بالای 50 سالی که مشکل چشمی دیگری نداشتند، انجام شد. برای بیماران به طور تصادفی لنزهای آکریلیک آب‌دوست یا PMMA کار گذاشته شد. جراحی‌ها به روش فیکوامولسیفیکیشن استاندارد و توسط یک جراح (ح.م.ر) انجام شدند. همه بیماران حداقل 9 ماه پی‌گیری شدند. اندازه‌گیری PCO براساس ارزیابی رتروایلومینیشن در معاینه با اسلیت‌لمپ و بهترین دید اصلاح شده (BCVA) صورت گرفت. قطر کپسولورکسیس، التهاب چشم طی 2 هفته بعد از عمل و میزان PCO و BCVA در 6 ماه و 9 ماه بعد از عمل، اندازه‌گیری و بین دو لنز مقایسه شدند. از آزمون‌های آماری Mann-Whitney و t-test برای تحلیل‌های آماری استفاده شد. یافته‌ها: از 74 بیماری که وارد مطالعه شدند، 56 بیمار شامل 28 نفر در هر گروه، دارای پی‌گیری و ارزیابی کامل بودند. متوسط سن بیماران 7/7±6/67 سال بود. PCO بارز از نظر بینایی (درجه 3 یا 4) در 6 ماه بعد از عمل، در 2 بیمار از گروه آکریلیک (1/7 درصد) و 8 بیمار از گروه PMMA (6/28 درصد) (001/0P=) و در 9 ماه بعد از عمل، در 4 بیمار از گروه آکریلیک (3/14 درصد) و 11 بیمار از گروه PMMA (3/39 درصد) (04/0(P= وجود داشت. کپسولوتومی با لیزر یاگ در یک چشم از گروه آکریلیک (6/3 درصد) و 3 چشم از گروه PMMA (7/10 درصد) انجام شد (61/0P=). هیچ ارتباط معنی‌داری بین سن یا قطر کپسولورکسیس با PCO، در گروه‌ها و در مجموع وجود نداشت. نتیجه‌گیری: لنزهای آکریلیک آب‌دوست با لبه اپتیکی قایمه نسبت به لنزهای PMMA با لبه اپتیکی گرد، PCO کم‌تری ایجاد می‌کنند که می‌تواند مربوط به جنس و یا طراحی آن‌ها باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ سال 10، شماره 5: 589-581.