موانع تحقق طبیعت‌گردی حامی فقرا (مورد مطالعه: روستاهای منتخب شرق استان سمنان)

گردشگری با توجه به ماهیت خود، چشم‌اندازی گسترده‌ای را برای متنوع سازی مشاغل ایجاد کرده است و فرصتی را برای مشارکت فقیرانی که اغلب در مشاغل فصلی و اقتصاد غیررسمی فعالیت می‌کنند، فراهم نموده است. به‌طورکلی هدف آن است که طبقه پایین جوامع روستایی به همان اندازه که در پرداخت هزینه­ های اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و زیست‌محیطی رشد گردشگری شریک هستند، سهم خود را نیز در منافع حاصل از توسعه گردشگری دریافت نماید. بر این اساس، پژوهش حاضر با یک مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا با روش نمونه‌گیری هدفمند موانع پیش روی تحقق طبیعت‌گردی حامی فقرا را در روستاهای منتخب شرق استان سمنان (قلعه بالا، رضاآباد و ابر) مورد واکاوی قرار داده است. گردآوری اطلاعات از طریق مصاحبه، با شش گروه ذی‌نفع کلیدی (فقرا، افراد خارج‌شده از فقر، مدیران محلی، سرمایه‌گذاران، ساکنان محلی) در تابستان و پاییز 1396 به‌دست‌آمده است. نتایج پژوهش نشان می­دهد ذی‌نفعان موانع فراروی تحقق طبیعت‌گردی حامی فقرا در روستاهای موردمطالعه را در پنج طبقه نابرابری آموزشی، روابط نابرابر قدرت، سبک زندگی، تقدیرگرایی و مشکلانت مدیریتی و تمرکزگرایی تصمیمات طبقه‌بندی نمودند.