مکان یابی مناطق مستعد اجرای سیستم‌های آبیاری سطحی و تحت فشار با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی در دشت میاندوآب

امکان­سنجی و بررسی مناسب­ترین مناطق اجرای سیستم­های مختلف آبیاری، با توجه به کمیت و کیفیت آب، دارای اهمیت زیادی بوده و از اتلاف انرژی، سرمایه و هدر رفت منابع جلوگیری می­کند. در این پژوهش با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP)، امکان اجرای سیستم­های مختلف آبیاری (سطحی، بارانی و قطره­ای) در دشت میاندوآب با توجه به کمیت و کیفیت آب زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور معیارهای کمی و کیفی تأثیرگذار در اجرای هر یک از روش­های آبیاری تعیین و توسط روش­های زمین­آماری پهنه­بندی شدند. سپس با فازی نمودن لایه­های رستری معیارها و محاسبه وزن اهمیت نسبی آن­ها با استفاده از روش AHP، در نهایت این لایه­ها پس از تأثیر وزن­ها با هم ترکیب شده و لایه نهایی مناطق مستعد استحصال آب تهیه گردید. نتایج بررسی نقشه­ها نشان داد که در روش­های آبیاری سطحی، بارانی و قطره­ای به­ترتیب 32/32، 02/19 و 89/51 درصد از محدوده دشت دارای محدودیت جدی و خیلی زیاد جهت اجرای سیستم آبیاری مربوطه می­باشند.