میراث کشاورزی: راهبرد تحقق پایداری محیط‌زیستی در مناطق گردشگری روستایی (مورد مطالعه: روستاهای بخش مرکزی باغملک و ایذه استان خوزستان)

هدف اصلی این تحقیق تحلیل رابطه بین میراث کشاورزی و پایداری محیط‌زیستی گردشگری بود. روش این تحقیق، توصیفی و پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق، سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان باغملک و ایذه استان خوزستان بودند (484N=). حجم نمونه با استفاده از جدول بارتلت و همکاران (2001) 218 نفر تعیین شد. برای مطالعه افراد نمونه از روش نمونه‌گیری طبقه­ای تناسبی استفاده شد. ابزار تحقیق، پرسش‌نامه ­ بود. روایی محتوایی پرسش‌نامه با استفاده از نظرات جمعی از متخصصان مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. همچنین مقادیر محاسبه‌شده روایی تشخیصی (AVE)، آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (CR) برای قسمت­های مختلف پرسش‌نامه در حد مطلوب بود. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان می­دهد میراث کشاورزی تأثیر مثبت و معنی‌داری در سطح خطای یک درصد بر روی پایداری محیط‌زیستی گردشگری دارد. به‌طوری‌که میراث کشاورزی و مؤلفه‌های آن (میراث مادی و معنوی) 3/21 درصد از واریانس پایداری محیط‌زیستی را تبیین کردند؛ بنابراین ضروری به نظر می­رسد مسئولان، برنامه­ریزان و همه ذینفعان تأثیرات توسعه گردشگری روستایی بر روی میراث فرهنگی و جوامع محلی در شهرهای تاریخی و نواحی اطراف پایگاه­های میراث کشاورزی را همواره مدنظر قرار دهند.