میزان آمادگی یادگیری خودراهبر در دانشجویان رشته پزشکی

اهداف: در جهان امروز که دانش دایماً در حال تغییر و ارتقاست و سروکار داشتن با مفاهیم نوظهور و تازه، جنبه‌ای مهم در رویارویی با بیماران است، مهارت‌های یادگیری خودراهبر برای موفقیت فراگیران در حرفه پزشکی ضروری است. این پژوهش با هدف بررسی میزان آمادگی یادگیری خودراهبر دانشجویان پزشکی (مقاطع علوم پایه، فیزیوپاتولوژی و کارآموزی) انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 182 نفر از دانشجویان پزشکی (مقاطع علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، کارآموزی) به روش نمونه‌گیری تصادفی- طبقه‌ای از میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران در بهمن تا اسفندماه 1390 انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه "آمادگی یادگیری خودراهبر فیشر" با شاخص‌های سن، جنسیت، معدل دیپلم، نمره علوم پایه، مقطع تحصیلی و معدل تا زمان مطالعه بود. تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 19 و آزمون T مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و آماره کوهن انجام شد.یافته‌ها: دانشجویان پسر نسبت به دانشجویان دختر از مهارت خودمدیریتی بهتری برخوردار بودند و نمره کل یادگیری خودراهبر بهتری داشتند. ارتباط معنی‌داری بین ویژگی‌های فردی و حرفه‌ای دانشجویان و مهارت‌های یادگیری خودراهبر مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: مهارت خودمدیریتی و همچنین نمره کل یادگیری خودراهبر در دانشجویان دختر و پسر متفاوت است و در پسران وضعیت بهتری دارد. ویژگی‌های فردی و حرفه‌ای دانشجویان تاثیری در مهارت‌های یادگیری خودراهبر ایشان ندارد. دانشجویان هنوز ترجیح می‌دهند مواد درسی را از طریق فعالیت‌هایی با راهنمایی استاد یاد بگیرند.