نشانه‌های کنش هستی‌شناسانه سیاست امنیتی اسرائیل در منازعات منطقه‌ای

هستی­شناسی تفکر امنیتی اسرائیل تابعی از ضرورت­های ایدئولوژیک و ژئوپلیتیکی آن کشور محسوب می­شود. گتوهای صهیونیستی در قرن 18 و 19 از انگیزه قابل توجهی برای سازماندهی گروه­های یهودی پراکنده در کشورهای مختلف برخوردار بودند. ادبیات چنین مجموعه­ای براساس رهیافت­های تلمودی سازماندهی شده است. به این ترتیب، امنیت را می‌توان به عنوان هسته اصلی تفکر راهبردی گروه­های صهیونیستی در اسرائیل و سایر مناطق جهان دانست. با توجه به نشانه‌شناسی تفکر امنیتی در اسرائیل، می­توان سوال اصلی مقاله را در این ارتباط تبیین نمود که: «زیربنای تفکر امنیتی اسرائیل بر اساس چه نشانه­های هستی‌شناسانه شکل گرفته و دارای چه کارکردی می‌باشد؟» فرضیه مقاله بر این موضوع تأکید دارد که: «دولت پادگانی برای مقابله با تهدیدات دائمی نشانه‌های اصلی تفکر امنیتی اسرائیل را شکل می‌دهد.» در این مقاله، دولت پادگانی به عنوان متغیر مستقل مورد سنجش قرار می­گیرد، در حالی‌که، هستی‌شناسی امنیت گتویی را می‌توان متغیر وابسته دانست. چارچوب نظری مقاله براساس ترکیبی از رهیافت سازه‌انگاری و مکتب انتقادی تنظیم گردیده است. چنین رهیافت­هایی بر نقش مولفه­های هویتی تاکید دارد. از سوی دیگر، می­توان این موضوع را مطرح کرد که رهیافت سازه‌انگارانه بیش از آنکه دارای نشانه­های معرفت‌شناسی باشد، براساس شاخص­های ذات‌گرایانه و هستی‌شناسانه شکل گرفته است. علت اصلی بهره‌گیری از رهیافت سازه‌انگاری را می­توان پیوند شاخص­های هویتی و قالب­های ادراکی در سیاست امنیتی اسرائیل دانست.