نظریۀ گلوآن ها؛ مدلی برای وحدت وجود ابن عربی

 وحدت وجود ابن عربی حداقل در خوانشی اولیه داری تناقض­هایی است. مهم‌ترین مثال از تناقض­های وحدت وجود، در مورد رابطۀ حق و خلق است. ابن عربی بیان می­کند که خلق حق است و حق نیست. گرچه فیلسوفان مختلف در طول چند صد سال سعی کرده­اند تا این تناقض­ها را رفع کنند و تبیینی سازگار و منطبق با اصل عدم تناقض از وحدت وجود ارائه دهند، بر خلاف این رویکرد، در این مقاله ما سعی خواهیم کرد تا تناقض­های وحدت وجود را بپذیریم و نشان دهیم که می­توان معناشناسی­ای  از نظریۀ وحدت وجود ابن عربی با حفظ تناقض­های این نظریه ارائه کرد. برای این کار از نظریۀ گلوآن­های پریست استفاده خواهیم کرد. نظریۀ گلوآن­ها به مسئله وحدت پاسخ می­گوید؛ یعنی این مسئله که چه چیز موجب وحدت اشیاء می­شود و اجزای متکثر یک شیء چگونه کلی واحد را بر می­سازند. این نظریه، نظریه­ای تناقض باورانه است؛  یعنی حاوی تناقض‌هایی صادق است و اصل عدم تناقض در آن معتبر نیست. بنابراین معناشناسی آن مبتنی بر منطقی فراسازگار؛ یعنی LP است. پس از ارائۀ خوانشی تناقض باور از وحدت وجودِ ابن عربی و توضیح نظریۀ گلوآن­ها، ترجمه ای از وحدت وجود ابن عربی به نظریۀ گلوآن­های پریست ارائه خواهیم کرد و نشان خواهیم داد که چگونه نظریه گلوآن­ها می­تواند تناقض­های  وحدت وجود را توضیح دهد. در این مقاله دغدغه ما رابطۀ حق و خلق و یا به عبارت دیگر وجود و موجودات است. از این رو به جنبه­های دیگر نظریۀ وحدت وجود نخواهیم پرداخت.