نقش واسطه‌ای کنجکاوی معرفت‌شناختی در رابطۀ بین باورهای معرفت‌شناختی و درگیری عاملی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه‌ای کنجکاوی معرفت‌شناختی در ارتباط بین باورهای معرفت‌شناختی و درگیری عاملی دانشجویان بود. جامعۀ آماری پژوهش حاضر را کلیۀ دانشجویان دورۀ کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در نیمسال اول سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند. بدین منظور از میان آن‌ها 231 نفر، با استفاده از روش نمونه‎گیری تصادفی خوشه‌ای، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های باورهای معرفت‌شناختی اولدنبرگ، درگیری عاملی ریو، و مقیاس کنجکاوی لیتمن و اسپیلبرگر پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از مدل‌یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار ایموس استفاده شد. یافته‌های مدل اندازه‌گیری حاکی از معرف بودن همۀ شاخص‌‎ها برای متغیرهای مکنون مربوطه بود. نتایج مدل ساختاری نیز نشان داد که باورهای معرفت‌شناختی به‌طور غیرمستقیم، و به واسطۀ کنجکاوی معرفت‌شناختی، بر درگیری عاملی اثر مثبت معنی‌‎دار دارند. شاخص‌های برازش کلی مدل نیز نشانگر این بود که مدل مذکور برازش مناسبی دارد. به‌طور کلی یافته‌های پژوهش حاکی از این بود که کنجکاوی معرفت‎شناختی ارتباط بین باورهای معرفت‌شناختی با درگیری عاملی را واسطه‎گری می‎کند. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که ارتقای مشارکت سازنده و درگیری عاملی دانشجویان درمحیط‌های آموزشی، نیازمند توجه به باورهای معرفت‌شناختی و تجربه هیجان‌های معرفت‌شناختی آن‌ها مانند کنجکاوی است.