نقض تعهد بین‌المللی ایالات متحده امریکا در قبال کاروان پناهجویان امریکای لاتین

پاسخگویی به هجوم جمعی پناهجویان از مهم‌ترین دغدغه‌های جامعه بین‌المللی بخصوص در سالیان اخیر بوده است. تصویب اعلامیه نیویورک برای مهاجران و پناهندگان به اتفاق آرای دولت‌ها با 193 رأی در مجمع عمومی (19 سپتامبر 2016) و متعاقباً تصویب پیمان بین‌المللی پناهندگی صرفاً با 2 رأی مخالف امریکا و مجارستان در روزهای پایانی فعالیت سالیانه مجمع عمومی (17 دسامبر 2018)، مهر تأییدی بر این مدعاست. پناهجویی جمعی نه­تنها زمینه بروز بحران برای دولت‌های پذیرنده را ایجاد می‌کند بلکه در صورت امتناع این دولت‌ها از عمل به تعهد منع بازگرداندن اجباری پناهجویان، می‌تواند نقض گسترده حقوق بشر را در پی داشته باشد. در این تحقیق تلاش شده است تا پس از تأمین ادله حقوقی برای تعمیم­دادن گستره تعهدات دولت‌ها در موضوع منع بازگرداندن اجباری پناهجویان از سطح تعهدِ صرفِ قراردادی و درون­مرزی به سطح تعهد قراردادی و عرفی با دامنه شمولِ مرزی، اثبات شود که عملکرد دولت امریکا در انسداد مرز به روی پناهجویان امریکای لاتین در تنافر با تعاهدات قراردادی و عرفی این دولت در حقوق بین‌الملل قرار می‌گیرد.