نماد در غزل بعد از انقلاب اسلامی

تحوّلات و دگرگونی‌هایی که در سه دهة اخیر در بن‌مایه‌های فکری و ایدئولوژیکی شاعر امروز صورت­گرفته، تغییرات بنیادینی را در ساختار زبانی و بلاغی شعر و غزل این دوره فراهم­آورده و طیف شعری وسیعی را در قلمرو ادبیّات مقاومت در حیطة غزل با درون­مایة جنگ - که غالباً می‌توان آنها را به دو دستة غزل­حماسه و غزل سرخ تقسیم و تفکیک­ کرد - فرا‌روی شاعر این دوره گشوده‌است و در این مقال و مجال، نماد به عنوان یکی از ظریف‌ترین شگردهای هنری در میان عناصر گوناگون خیال، مورد بحث و فحص واقع ­شده­است؛ آن­گاه، مفاهیم و خاستگاه­های آن در غزل بعد از انقلاب اسلامی، مورد مطالعه واقع ­شده و در پایان، علاوه بر نتیجه­گیری، نمادهای این دوره به لحاظ محتوایی دسته­بندی و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته­است. ملاک و معیار گزینش شاعران نیز در این تحقیق بر مبنای انتخاب ده تن از شاخص‌ترین چهره‌های غزل بعد از انقلاب اسلامی صورت­پذیرفته که شعرشان غالباً در راستای انقلاب و جنگ رقم­خورده­است؛ این گروه از شاعران عبارتند از: 1- محمود شاهرخی (جذبه) 2- مشفق کاشانی 3- حسین اسرافیلی 4- یوسفعلی میرشکّاک 5- علیرضا قزوه 6- سهیل محمودی 7- مرحوم قیصر امین‌پور 8- شادروان نصرالله مردانی (ناصر) 9- شادروان سیدحسن حسینی 10- زنده یاد سپیده کاشانی.