نهاد دین و امنیت؛ بررسی و سنجش ارتباط میان میزان دینداری و احساس امنیت اجتماعی در میان ساکنین مناطق حاشیهای شهرستان کاشان

هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط میان میزان دین‌داری و احساس‌امنیت اجتماعی در میان ساکنان مناطق حاشیه‌ای شهر کاشان است. چهارچوب نظری پژوهش، متکی بر تلفیقی از نظریات مکتب محیط اجتماعی فرهنگی، نظریه فضاهای قابل دفاع نیومن و نظریه آنومی دورکیم و برخی دیگر از نظریات مرتبط با حوزه موضوع می‌باشد. روش تحقیق، پیمایش بوده و داده‌ها با استفاده از ابزار پرسشنامه از طریق مصاحبه با 384 نفر از حاشیه‌نشینان شهرستان کاشان در سال 1394 جمع‌آوری شد. ارزیابی یافته‌ها در بعد توصیفی نشان دادند که میزان دینداری حجم نمونه مورد بررسی در سطح متوسط رو به بالا اما میزان احساس ‌امنیت اجتماعی آن‌ها در سطح بسیار پایین قرار دارد؛  به طوری که بالغ بر71% از افراد از احساس‌امنیت اجتماعی پایینی برخوردار بودند. نازل‌ترین سطوح احساس‌امنیت، مرتبط با احساس ‌امنیت شغلی و مالی بود. در بخش تحلیلی و استنباطی، آمار‌ها نشان دادند که رابطه مستقیم و معناداری میان میزان دینداری و احساس امنیت اجتماعی(389/0r=) وجود دارد: به هر اندازه که بر میزان دینداری افراد افزوده می‌گردد، از احساس‌امنیت اجتماعی بیشتری برخوردار می‌شوند. نتایج تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که مجموع ابعاد دینداری، 23% از تغییرات متغیر احساس ‌امنیت را      می‌تواند تبیین کند. در بین ابعاد دینداری، بُعد اعتقادی بالاترین میزان تأثیر را بر احساس امنیت اجتماعی داشت.