هویت‌های ملی-فروملی؛ عاملی برای واگرایی در اتحادیه اروپا

روند روبه‌افزایش گرایش­های واگرایانه در اروپا ذهن را به‌سوی واکاوی این پدیده متناقض با همگرایی اروپایی متبادر می­سازد. اتحادیه­ای که با هدف تشکیل فدراسیونی اروپایی پا به عرصه وجود نهاد، اینک با چالش تفرق و واگرایی روبرو است. این پژوهش ضمن مفروض شمردن تفاوت‌های فرهنگی و هویتی در سطوح ملی و فروملی در سطح اروپا، با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی به بررسی کژکارکرد‌های سیاست‌ مشترک هویت‌سازیٍ اروپایی توسط اتحادیه می‌پردازد. در پاسخ به این پرسش که «تأثیر هویت های ملی، فروملی از جمله قومی، مذهبی و فرهنگی بر همگرایی اتحادیه اروپا چیست؟»این فرضیه مطرح گردید که «هویت های ملی، فروملی در اتحادیه اروپا با تشکیل هویت مقاومت در دو سطح ملی و فروملی، مهمترین چالش جدی برای هویت پروژه‌ای اتحادیه اروپا مبنی بر همگرایی در آینده خواهند بود.»، یافته­های آماری ارائه شده در مقاله نشان می­دهد که گرایش به هویت‌های فروملی و ملی در مقابل هویت فراملی افزایش پیدا کرده است. با وجود تلاش­های اتحادیه اروپا در راستای سیاست­گذاری­های مشترک هویتی، میزان تعلق خاطر به وفاداری­های فراملی فاصله چشم­گیری با حدِ مورد انتظار اروپاگرایان دارد. در عوض گرایش به سمت هویت­های فروملی و ملی و همچنین گسست از هویت­ فراملی روزبه‌روز روبه افزایش است. رویکرد هویت‌سازی مشترک اتحادیه اروپا پروژه‌ای است و این امر با ماهیت فرایندی هویت‌ متناقض است. این مسئله موجب واکنش و تقویت هویت‌های مقاومت در مقابل ماهیت دستوری هویت پروژه‌ای اتحادیه گشته و اتحادیه اروپا نظاره‌گر افزایش واگرایی ملی و فروملی در سطح کشورهای عضو است.