واکنش عملکرد و کیفیت دانه سویا رقم DPX به منابع مختلف کودهای زیستی (PGPR)، ورمی کمپوست و سطوح مختلف کودهای شیمیایی در حضور هیدروژل ابرجاذب

به منظور بررسی اثر ترکیبات مختلفی از مقادیر متفاوت کودهای شیمیایی، آلی و بیولوژیک در حضور مواد جاذب رطوبت ببه منظور بررسی اثر ترکیبات مختلفی از مقادیر متفاوت کودهای شیمیایی، آلی و بیولوژیک در حضور مواد جاذب رطوبت بر برخی صفات فنولوژیک، مورفولوژیک و عملکرد سویا تحت شرایط آب و هوایی منطقه گرگان، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش مصرف یا عدم مصرف 50 کیلوگرم در هکتار هیدروژل ابرجاذب آکوازورب و 10 ترکیب متفاوت از مقادیر مختلف کود شیمیایی، ورمی‌کمپوست و فسفر بارور 2، تیمارهای آزمایشی را تشکیل دادند. تیمارها شامل شاهد بدون اعمال هیچ گونه کود (Control)، 100 درصد کود شیمیایی (B1)، 50 درصد کود شیمیایی و تلقیح کود زیستی (B2)، 50 درصد کود شیمیایی و 6 تن ورمی‌کمپوست (B3) ، 50 درصد کود شیمیایی و 12 تن ورمی‌کمپوست (B4)، تلقیح کود زیستی و 6 تن ورمی‌کمپوست (B5)، تلقیح کود زیستی و 12 تن ورمی‌کمپوست(B6) ، 6 تن ورمی‌کمپوست(B7) ، 12 تن ورمی‌کمپوست (B8) و تلقیح کود زیستی (B9) بودند. نتایج نشان داد که که ﮐﺎرﺑﺮد ﮐﻮدﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ ﻣﯽ‌ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ 50 درﺻﺪی ﻣﺼﺮف ﮐﻮدﻫﺎی ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ به همراه هیدروژل ابرجاذب (B2)، بیشترین میزان عملکرد به مقدار 4100 کیلوگرم بر هکتار و تیمار شاهد کمترین عملکرد را داشته باشد. همین طور در بسیاری از صفات اجزای عملکرد، تیمارهای B5 و B6 بیشترین مقدار را به خود اختصاص داده‌‌اند که نشان دهنده تأثیر مثبت تلفیق کودهای زیستی و ورمی کمپوست بر آنها بوده است.