واکنش مردم شهر تهران به وقوع زلزله و تجربیات کمک‌رسانی آن‌ها

امروزه بررسی تلقی افراد از کمک‌رسانی، نحوه و چگونگی آن در شرایط زلزله از اهمیت بسزایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف توصیف و تبیین وضعیت کمک‌رسانی مردم شهر تهران در زلزله کرمانشاه انجام ‌گرفته است. به‌منظور نیل به این هدف، چارچوب نظری با اتکا به نظریه‌های روان‌شناسی اجتماعی (مبادله اجتماعی جان پیلاوین، نظریه فرآیند تصمیم‌گیری لاتانه و دارلی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی آلوین گلدنر) تدوین و فرضیاتی بر پایه آنها تنظیم گردید. به‌منظور آزمون فرضیات از روش پیمایش استفاده شد. حجم نمونه تحقیق 220 نفر از ساکنان بالای 18 سال شهر تهران و شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله بوده است. نتایج بدست آمده نشان داد که 69 درصد مردم شهر تهران در زلزله کرمانشاه کمک کرده‌اند که حدود 48 درصد کمک‌ها نقدی و 36 درصد غیرنقدی بوده است. نتایج تبیینی حاصل از نرم‌افزار PLS نشان داد که وضعیت‌ مالی افراد با ضریب 29 درصد، میزان اطمینان مالی به نهادهای کمک‌رسان با ضریب 19 درصد، تجربه در موقعیت زلزله‌های گذشته با ضریب 20 درصد و کسب پاداش معنوی با ضریب 16 درصد بوده است.