پاسخ آنتی بادی به استرپتوکیناز

چکیده زمینه: استرپتوکیناز در حمله حاد میوکارد تجویز می گردد و از استرپتوکوک های بتاهمولیتیک تهیه می شود. وجود این آنتی بادی ها در بعضی از افراد ممکن است استفاده از استرپتوکیناز را تحت تأثیر قرار دهد. هدف: این مطالعه به منظور تعیین دامنه آنتی بادی های ضد استرپتوکیناز در یک جمعیت سالم و بررسی تغییرات این آنتی بادی ها در بیماران دچار حمله حاد میوکارد که تحت درمان با استرپتوکیناز قرار می گیرند، انجام شد. مواد و روش ها: IgG و IgM و IgA و آنتی بادی های خنثی کننده ضد استرپتوکیناز در 246 فرد سالم اندازه گیری شد. مقادیر این آنتی بادی ها در 10 بیمار دچار حمله حاد میوکارد که تحت درمان استرپتوکیناز قرار گرفتند قبل و بعد از درمان بررسی شد. یافته ها: آنتی بادی های خنثی کننده ضد استرپتوکیناز در 7/61% گروه سالم وجود داشتند که تنها 34/0% آنها مقادیر بالاتر از حد طبیعی داشتند. این آنتی بادی ها با سطح IgG ضد استرپتوکیناز همبستگی مثبتی نشان دادند (001/0 >P) و (55/0 + =r). در طول درمان با استرپتوکیناز میزان آنتی بادی های ضد آن در روز اول درمان به طور محسوسی کاهش و بعد از آن به تدریج افزایش یافت و از مقادیر قبل از درمان هم بیشتر شد. یک بیمار با سطح آنتی بادی های ضد استرپتوکیناز بالاتر از حد طبیعی به تجویز استرپتوکیناز واکنش ایمونولوژیک نشان داد. نتیجه گیری: بالا بودن سطح آنتی بادی های ضد استرپتوکیناز، به خصوص IgG و احتمالا IgA قبل از درمان با استرپتوکیناز، ممانعتی برای تجویز آن است.