پاسخ مزمن حجم‌ها و ظرفیت‌های ریوی به کورتیزول سرم در کشتی‌گیران جوان

هدف از تحقیق حاضر، بررسی پاسخ درازمدت حجم‌ها و ظرفیت های ریوی به غلظت‌های سرمی کورتیزول در کشتی‌گیران جوان بود. در این پژوهش، 24 کشتی‌گیر آماتور جوان و داوطلب سالم با میانگین سن 8/0± 9/23 سال، قد 7/5 ± 64/180، وزن 3/7 ± 3/76 کیلوگرم و شاخص تودة بدنی 5/8 ± 4/23 شرکت داشتند. آزمودنی‌های تحقیق، تمرینات خاص کشتی را به شکل فزاینده و تا شدت 85 درصد حداکثر ضربان قلب تمرین، 3 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته انجام دادند. از کشتی‌گیران جوان در وضعیت پایه، 6 هفتة اول تمرینات تا شدت 75 درصد ضربان قلب تمرین، 6 هفتة دوم تمرینات تا شدت 85 درصد ضربان قلب تمرین و هفتة اول بازگشت به حالت اولیه آزمون‌های ریوی به عمل آمد. نمونه‌های خون جمع‌آوری و غلظت‌های کورتیزول سرم آنها با روش ELISA اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که تغییرات کورتیزول سرم، متغیرهای عملکرد ریوی FEV1 (001/0 = P، مراحل اول و دوم تمرینات)، FVC (001/0=P، مراحل اول و دوم تمرینات)، FIV1 (001/0 = P، مرحلة دوم تمرینات)، VC (037/0=P، مراحل اول و دوم تمرینات) ، وTV/TI (0001/0 =P، مرحله دوم تمرینات) را طی تمرینات شدید کشتی به طور معنی داری تحت تاثیر قرارداد، به‌طوری که به ازای تغییر هر واحد از سطح کورتیزول، این متغیرهای ریوی به‌طور معنی‌داری تغییر یافتند. در مجموع، نتایج تحقیق نشان می‌دهد که متعاقب 12 هفته تمرینات شدید کشتی، برخی از حجم‌ها و ظرفیت‌های تنفسی کشتی‌گیران جوان تحت تأثیر تغییرات غلظت کورتیزول سرم، تغییر می‌یابند. و این نوع یافته‌ها تاکنون گزارش نشده است.