پاسخ واسطه‌های آنژیوژنیک پلاسمایی به تمرین هوازی و عصاره آبی سیاه ولیک در رت‌های نر ویستار

مقدمه: فاکتورهای آنژیوژنیک مجموعه‌ای از فاکتورهای رشدی هستند که به طور مستقیم و غیرمستقیم باعث افزایش عروق در بافت می‌شوند. از طرفی به نظر می‌رسد عصاره دارویی برخی گیاهان می‌تواند با مسیرهای فاکتور رشدی در تعامل باشد. هدف:‌ هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 6 هفته تمرین هوازی فزاینده و عصاره سیاه ولیک بر میزان تغییرات VEGF و آنژیوپویتین 1 و 2 پلاسما در موش‌های صحرایی نر ویستار بود. روش بررسی: 32 سر موش صحرایی نر (4 تا 6 ماهه) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل- سالین، تمرین- سالین، کنترل- سیاه ولیک، تمرین- سیاه ولیک تقسیم شدند. مقدار یک میلی‌لیتر عصاره آبی سیاه ولیک به ازای هر 100 گرم وزن موش به صورت دهانی بلافاصله پس از تمرین، 5 روز در هفته و به مدت 6 هفته از پایان هفته دوم به موش‌ها داده شد و نمونه‌های خونی در پایان تیمار جهت اندازه‌گیری متغیرهای مورد نظر جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه در سطح معنی‌داری 05/0P< تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد تمرینات استقامتی فزاینده، غلظت VEGF پلاسما را در گروه تمرین، گروه عصاره سیاه ولیک و گروه ترکیب عصاره سیاه ولیک- تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش داشت. غلظت آنزیوپویتین 1 پلاسما در گروه‌های تمرین، سیاه ولیک و ترکیب عصاره سیاه ولیک- تمرین کاهش و تغییرات آنژیوپویتین 2 پلاسما در گروه عصاره سیاه ولیک (022/0P= ) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری داشت. نسبت ANG2/1 پلاسما در گروه عصاره سیاه ولیک (028/0 P=) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ترکیب عصاره سیاه ولیک و تمرین هوازی بر شاخص‌های آنتی آنزیوژنز اثر سینرژیستی ندارند.