پیش‌بینی سکته‌ی قلبی با استفاده از مدل‌های بقای شتابی وایبول: مطالعه‌ی مبتنی بر جمعیت

مقدمه: بیماری‌های قلبی ـ عروقی اولین علت مرگ و میر در بسیاری از کشورهای دنیا از جمله ایران می‌باشند. تعیین عوامل خطرساز این بیماری‌ها و اهمیت آن‌ها در بروز سکته‌ی قلبی نقش مهمی در برنامه‌ریزی برای کاهش مرگ و میر ناشی از این بیماری‌ها دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین عوامل خطرساز سکته‌ی قلبی و نقش آن‌ها در تعیین زمان نسبی سکته‌ی قلبی با استفاده از توزیع وایبول بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش کوهورت قند و لپید تهران، 5187 مرد و زن فاقد بیماری قلبی ـ عروقی و بالای 30 سال مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرهای سن، جنس، فشار خون سیستولی، دیاستولی، سیگار، قند خون ناشتا، تری‌گلیسرید و کلسترول ـ LDL در شروع پژوهش اندازه‌گیری شدند و سکته‌ی قلبی در طول 5/6 سال پیگیری به عنوان پی‌آمد اصلی در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از توزیع وایبول و مدل خطرات نسبی کاکس آنالیز شدند. یافته‌ها: در طول دوره‌ی پیگیری 83 نفر (53 نفر مرد و30 نفر زن) دچار انفارکتوس میوکارد شده بودند، میزان چگالی بروز سکته‌ی قلبی در نمونه‌ی مورد پژوهش 0025/0 بود. در مدل چند متغیره رگرسیونی وایبول، متغیرهای قند خون ناشتا، جنس مرد، فشار خون سیستولی و سیگار به ترتیب مهم‌ترین متغیرهای پیش‌بینی‌کننده‌ی سکته‌ی قلبی بودند. مدل رگرسیونی وایبول، نشان داد افرادی‌که دارای قند خون ناشتایی بالاتر از 126 میلی‌گرم در صد میلی‌لیتر می‌باشند، زمان بروز سکته‌ی قلبی در آن‌ها 87/2 برابر زودتر از افراد طبیعی رخ می‌دهد. نتیجه‌گیری: شاخص‌های قند خون ناشتا، جنس، سن، کلسترول، فشار خون سیستولی و دیاستولی، و سیگار مهم‌ترین فاکتورهای پیش‌بینی‌کننده‌ی حمله‌ی قلبی هستند.