چرا معیار حداقل یک ساعت کار مناسب‌ترین تعریف برای سنجش شاغلین و مورد اجماع جهانی است؟

یکی از مهم‌ترین و جدی‌ترین انتقادات و چالش‌هایی که در دهه‌های اخیر در کشورهای مختلف از جمله در ایران درباره‌ی گردآوری، تحلیل و تفسیر آمارهای اشتغال و بیکاری مطرح شده مسئله‌ی انتخاب »معیار حداقل یک ساعت کار در هفته‌ی مرجع« به‌عنوان مرز تعیین شاغل (اعم از اشتغال ناقص و تمام‌وقت) و بیکار همچنین »عدم پاسخگویی به مباحث و مسائل معیشت نیروی کار« است. در مقابل، همواره الزام به مقایسه‌پذیری آمارهای کشورها و رعایت استانداردهای جهانی به‌عنوان پاسخ مطرح شده است. با وجود اهمیت بسیار زیاد تبعیت از استانداردهای جهانی، این پاسخ نتوانسته است برای عامه‌ی مردم، دست‌اندرکاران رسانه‌ها و حتی برنامه‌ریزان و سیاستگذاران قانع‌کننده باشد. به همین دلیل مرکز آمار ایران تصمیم گرفت به جای تأکید بر استدلال‌های خدشه‌‌ناپذیر بیان‌شده، تبیین مبانی تخصصی و فنی درباره‌ی دلایل اجماع جهانی۱ روی تعریف شاغل و بیکار و مباحث معیشت را در دستور کار خود قرار داده و مجموعه نظرات را در نشست تخصصی کالبدشکافی آمارهای اشتغال و بیکاری به شرحی که در این مقاله می‌آید ارائه نماید. امید است صاحب‌نظران و علاقمندان با دقت کامل مجموعه نکات را به‌عنوان اجزای یک استدلال جامع، مد نظر قرار داده و ضمن اجتناب از استدلال‌ها و تحلیل‌های تک‌وجهی، نظرات عالمانه و کاربردی خود را به مرکز آمار ایران اعلام نمایند تا به این ترتیب شاهد ارتقای فرهنگ و سواد آماری و پاسخ‌گویی در عرصه‌ی آمارهای رسمی کشور بوده و سرمایه‌ی اجتماعی کشور را اعتلا بخشیم.