چگونگی کاربرد تستهای غربالگری ارتولانی و بارلو جهت تشخیص دررفتگی دیسپلاستیک هیپ نوزادان

مقدمه: دررفتگی دیسپلاستیک هیپ، یکی از اختلالات شایع مادرزادی در نوزادان است که با انجام تستهای ارتولانی و بارلو که توسط تمام مراجع علمی توصیه شده اند به سادگی و زود، قابل تشخیص است. این مطالعه با هدف بررسی چگونگی کاربرد تستهای غربالگری ارتولانی و بارلو در معاینات بالینی نوزادان جهت تشخیص دررفتگی هیپ، انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1381 – 83 در بخش زایشگاه و نوزادان سالم مراکز دانشگاهی مشهد انجام شده است. 184 نوزاد در مرکز A و 229 نوزاد در مرکز B مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت انجام این تحقیق به دانشجوی مامائی ترم 8، طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، آموزش روش انجام معاینات بالینی و آزمون ارتولانی و بارلو داده شد. این دانشجویان به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند تا به طور غیرمحسوس، انجام معاینات فوق را جهت غربالگری نوزادان تحت نظر گرفتند. مشخصات فردی نوزادان، نتایج انجام آزمون ها، زمان تولد و ترخیص، در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی، پردازش شد. نتایج: نتایج نشان داد که تنها 0/85% نوزادان در زایشگاه و 23/5% در بخش، توسط متخصص اطفال با تست ارتولانی و بارلو مورد معاینه قرار گرفته اند؛ البته 24/26% از نوزادن در بخش، خارج از کنترل دانشجویان معاینه شدند که از مطالعه خارج شدند. نتیجه گیری: به دلیل افزایش دررفتگی دیسپلاستیک هیپ تشخیص داده نشده، این نتایج زنگ خطری است که می توان با آموزش و تأکید بر انجام این تستها توسط کلیه معاینه کنندگان نوزادان، تعداد افراد معلول و هزینه درمانی و بازتوانی را به شدت کاهش داد و گامی مؤثر در جهت داشتن جامعه ای عاری از ناتوانی های قابل پیشگیری برداشت.