ژئوشیمی و پتروژنز دایک‌های لامپروفیری پالئوزوئیک زیرین تا میانی روستای حور، شمال‌شرق کرمان

در شمال‌شرق کرمان و در مسیر راور در اطراف روستای حور، سنگ‌های دایکی در سازندهای دوره زمانی پالئوزوئیک زیرین تا میانی نفوذ کرده‌اند. رنگ سنگ‌ها تیره و بافت ناهمسان دانه در آنها خودنمایی می‌کند که ناشی از قرار گرفتن فنوکریست‌های آمفیبول قهوه‌ای و پیروکسن در زمینه‌ای دانه‌ریز است. فنوکریست‌های موجود به ترتیب فراوانی شامل: آمفیبول‌های کلسیک، کلینوپیروکسن و اولیوین‌های پسودومورف است. فابریک ناهمسان دانه این سنگ‌ها در کنار فنوکریست‌هایی که تنها از کانی‌های مافیک تشکیل شده از ویژگی‌های سنگ‌های لامپروفیری است. نتایج محاسبات نورماتیو نشان از وجود لوسیت و نفلین و فقدان کوارتز در نورم دارد. بر طبق مطالعات کانی‌شناسی و ژئوشیمیایی این سنگ‌ها درگروه لامپروفیرهای آلکالن قرار می‌گیرد و شاید از نوع کامپتونیت باشد. میانگین اکسیدهای Al2O3، K2O، MgO، Na2O، SiO2 و TiO2 به ترتیب برابر (92/12، 64/2، 98/9، ‌29/1، 35/39 و 44/3) درصد وزنی است. در تمامی نمونه‌ها میزان K2O بیش از Na2O است و نسبت K2O/Na2O بیش از یک است که نشان‌دهنده طبیعت پتاسیک سنگ‌های مورد اشاره است. در دیاگرام‌های عنکبوتی همه نمونه‌ها غنی‌شدگی در عناصر لیتوفیل نشان می‌دهد و در نمودارهای تمایز تکتونیکی در محیط کششی درون قاره‌ای واقع می‌شود. بررسی نمودارهای عنکبوتی نشان می‌دهد لامپروفیرهای این منطقه از HFSE و همچنین، مواد فرار دارای غنی‌شدگی است. به طور کلی، این لامپروفیرها از یک گوشته غنی‌شده لرزولیت گارنت‌دار تحت تأثیر درجه ذوب بخشی کم (2 تا 5 درصد) تشکیل شده‌اند.