ژنتیک مولکولی و ژن درمانی در سرطان تخمدان

تخمدان به شکل دو غده کوچک در دو سوی جسم رحم قرار گرفته که توسط انتهای لوله تخمدان پوشانده شده اند. سرطان اپی تلیال تخمدان رایج ترین نوع این سرطان بوده و تا هنگام متاستاز معمولاً بدون علامت باقی می ماند. به همین دلیل در بین همه بدخیمی های دستگاه تناسلی زنان، از بالاترین موارد مرگ و میر برخوردار است. این سرطان، ششمین سرطان زنان در کشورهای غربی و پنجمین علت مرگ به دلیل سرطان در زنان ایالات متحده آمریکاست. ژن های متعددی در شروع و پیدایش این سرطان دخیل هستند. در پژوهش های گسترده، جهش در BRAF KRAS و p53به اثبات رسیده است. از سوی دیگر افرادی که برای ژن 1BRCA و 2BRCA هتروزیگوت بوده اند، مستعد ابتلا به این نوع سرطان هستند. هم چنین تغییرات ریزRNA که بیان ژن را کنترل می کند، در این سرطان به چشـم می خورد. تغییر در الگوی متیله شدن در ناحیه پروموتر ژن ها نیز از دیگر پیشامدهای سرطان تخمدان است. به ویژه، بیش متیله شدن در پروموتر ژن های سرکوبگر تومور رخ می دهد و موجب خاموشی ژن می شود. از این رخداد می توان به عنوان نشان گر جهت تشخیص زود هنگام استفاده کرد. روش های درمان این سرطان متعدد بوده و می توان به جراحی همراه با شیمی درمانی، داروهای ضد رگ زایی، هورمون درمانی و روش های جدیدتر مانند ژن درمانی اشاره کرد. در ژن درمانی این سرطان، بیش تر از ناقلان آدنوویروس جهت انتقال ژن به درون بافت مورد نظر استفاده می کنند. ژن های متعددی جهت ژن درمانی انتخاب و مورد پژوهش قرار گرفته اند، ژن Calponin h1 که به اکتین متصل شده و موجب پایداری آن می گردد، ژن PNAS-4 که نقش Pro-apoptotic دارد؛ ژن Rhob که به عنوان ژن بازدارنده تومور شناخته می شود و ژن Cytokine Interleukin-12 که یکی از فعال ترین سیتوکاین ها جهت القاء برای فعالیت ضد سرطانی دستگاه ایمنی است، از آن جمله است. در این مقاله مروری با استفاده از ده ها منبع معتبر و جدید و هم چنین تجربیات نگارنده، ژنتیک مولکولی و ژن درمانی سرطان تخمدان مورد بررسی قرار گرفته است.