کاربرد ظرفیت نوآوری دربهبود عملکرد تعاونی‌های زنان روستایی

این تحقیق به بررسی تأثیر سطوح ظرفیت نوآوری در بهبود عملکرد تعاونی‌های زنان روستایی، ارزیابی و نقش این سطوح پرداخته است. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات کاربردی می‌باشد. جامعه آماری این تحقیق اعضاء تعاونی‌های زنان روستایی استان تهران هستند که حدود 788 نفر بودند. از این تعداد 240 نفر از طریق فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند، روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب می‌باشد. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه بوده است و ضریب آلفای کرونباخ 85/0 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایح تحقیق در خصوص سطوح ظرفیت نوآوری حاکی از آن است که در خصوص سطح سرمایه گذاری، میزان سرمایه گذاری در زمینه استخدام و آموزش متخصصان فنی در حد متوسط و سرمایه گذاری در زمینه زیر ساختارهای نوآوری در حد کم در تعاونی‌ها صورت گرفته است. نتایج در خصوص میزان تأثیر سطوح ظرفیت نوآوری نشان داد که در سطح سرمایه گذاری، میزان آن در خرید تکنولوژی و تجهیزات جدید، در سطح ساخت و تولید، میزان نوآوری و تغییرات جزئی در فرایندهای قبلی در تعاونی ها، در سطح بازاریابی، میزان استفاده از روش‌های بازاریابی جدید، در سطح مدیریت، میزان دسترسی مدیریت به اطلاعات لازم برای ایجاد نوآوری با کمترین ضریب تغییرات در اولویت اول قرار دارد. نتایج تحلیل حاکی ازآن است که سه متغیر ساز و کار اقتصادی، سازو کار سیاستگذاری و سازو کار آموزشی – ترویجی در مجموع 73 درصد از تغییرات متغیر وابسته تحقیق (ظرفیت نوآوری) را تبیین نموده‌اند