کاربست هوش هیجانی بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان نظامی در مقابله با تهدیدات نرم، مطالعه موردی: یک سازمان نظامی

هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر هوش هیجانی بر توانمندسازی روانشناختی منابع انسانی از دیدگاه کارکنان یک سازمان نظامی در مقابله با جنگ نرم است. این پژوهش میدانی به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. از میان کل کارکنان رسمی سازمان مذکور که 240 نفر بودند، 140 نفر نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش توانمندسازی، در چهار بعد اول (معنی داری، شایستگی، حق انتخاب و تأثیر) از پرسشنامه روانشناختی اسپریتزر (1995) حاوی 18 سؤال و در بعد اعتماد از پرسشنامه اعتماد میشرا (1994) استفاده شد. جهت سنجش هوش هیجانی از پرسشنامه منصوری (1380)، حاوی 33 سؤال، استفاده شد. در تأیید پایایی پرسشنامه‌های توانمندسازی و هوش هیجانی، آلفای کرونباخ به ترتیب 897/. و 772/. بدست آمد. یافته‌ها نشان می‌دهند بینهوش هیجانی و توانمندسازی روانشناختی رابطه‌ای معنی‌دار و قابل توجه (457/.=r) وجود دارد. و نیز نتیجه مطالعه نشان داد که خودآگاهی، خود تنظیمی و خودانگیزشی به طور مثبت بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان تأثیر می‌گذارند. نتیجه بررسی فرضیه‌ها نشان داد که بیشترین تأثیر مربوط به بعد خود تنظیمی (555/.=r) است. اما در خصوص رابطه بین همدلی و مهارت‌های اجتماعی با توانمندسازی روانشناختی هیچ‌گونه رابطه معنی‌دار به دست نیامد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که هوش هیجانی، خودآگاهی، خود تنظیمی، و خود انگیزشی به طور مثبت با توانمندسازی روانشناختی کارکنان در سازمان ارتباط معنی‌داری دارند.