کم‌کاری مادرزادی تیروئید دایمی و گذرا در تهران و دماوند

مقدمه: تا امروز هیچ مطالعه‌ای در کشور میزان بروز هیپوتیروئیدی دایمی و گذرا را تعیین نکرده است. در مقاله حاضر این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: از اسفند 1376 تا شهریور 1381 نمونه‌های خون خشک شده بندناف در تهران و دماوند گرداوری و موارد با mU/L 20  TSH فراخوان شدند (two-site IRMA). در هفته دوم زندگی و پس از آن، هیپوتیروئیدی نوزادان براساس مقادیر سرمی mU/L 10 < TSH و g/dL 5/6 > T4 یا mU/L 30 < TSH به تنهایی شناسایی و درمان جایگزینی با لووتیروکسین آغاز شد. نوزادان تا خرداد ماه 1382 پیگیری شدند. دیس‌ژنزی تیروئید با اسکن تکنیسیوم پرتکنتات و/ یا اولتراسونوگرافی تیروئید و دیس‌هورمونوژنزی در کودکان با تیروئید بجا در 3-2 سالگی با قطع درمان به مدت 4 هفته و مقادیر غیرطبیعی سرمی TSH و T4 تشخیص داده شد و مقادیر طبیعی نشان‌دهنده هیپوتیروئیدی گذرا بودند. یافته‌ها: از 35067 نوزاد، 373 نفر فراخوان شدند (میزان فراخوان 06/1%). 35 مورد هیپوتیروئیدی نوزادان (میزان بروز 1 در 1002)، و 25 مورد هیپوتیروئیدی دایمی (میزان بروز 1 در هر 1403)، 6 مورد هیپوتیروئیدی گذرا (1 در هر 5845 تولد زنده) شناسایی شد. تشخیص نوع دایمی یا گذرا در 4 نوزاد نامعلوم ماند. دیس‌ژنزی و دیس هورمونوژنزی تیروئید به ترتیب در 18 (میزان بروز 1 در هر 1948) و 7 کودک (میزان بروز 1 در هر 5010) شناسایی شد. نتیجه‌گیری: میزان بروز بالای هیپوتیروئیدی دایمی نوزادان نیاز برای ملی نمودن طرح غربالگری کم‌کاری مادرزادی تیروئید را در کشور بیش از پیش مطرح می‌نماید.