کنترل نشست زمین در تونل‌سازی مکانیزه در محیط‌های شهری با انجام اقدامات اصلاحی مؤثر درتونل خط 7 متروی تهران

           ساخت فضاهای زیرزمینی باعث اغتشاش در میدان تنش زمین و تغییرشکل آن می‌شود. احداث فضاهای زیرزمینی شهری مانند تونل‌های مترو، به علت نشست حساسیت ویژه‌ای دارند. در این تحقیق، روند حفاری تونل خط 7 متروی تهران بررسی شده است. تئوری مربوط به پیش‌بینی نشست سطح زمین برای دو مقطع در کیلومتراژ 100+5 و 900+9 تخمین زده شده است. همچنین با نرم‌افزار Plaxis 3D تحلیل عددی نشست این دو مقطع صورت گرفته و با نشست‌های ثبت شده بر محور تونل مقایسه شده‌اند. با اندازه‌گیری نشست زمین بر روی ساختمان‌های اطراف تونل نشان داده شد که نشست نمتقارنی در اطراف محور تونل اتفاق افتاده است. مقدار پیش‌بینی نشست به روش تحلیلی و عددی در این دو مقطع در محدوده‌ی مجاز قرار نگرفتند. بنابراین برای کنترل نشست، باید اقدامات اصلاحی صورت گیرد که در کیلومتراژ 100+5، ضریب 6/1 برای فشار اتاق چمبر اعمال شد و برای کیلومتراژ 900+9، محدوده‌ی مسیر احتیاج به به‌سازی منطقه‌ای دارد تا جبهه‌کار پایدار مانده و نشست‌ها در محدوده‌ی مجاز قرار گیرند. مقادیر رفتارنگاری نتایج این تحقیق را تأیید می‌کنند.