به نظر می­ رسد در دهۀ دوم سدۀ بیست، یک گفتمان پسااستعماری به دو شاخۀ مجزا امّا مرتبط تقسیم شده باشد؛ بخش اوّل آن واکنش مردم تحت سلطۀ استعمار به فرهنگ و ادبیات و نوع نگاه آن­ ها است و چند سده پیشینه‌ دارد؛ هر چند از دهۀ 1970 و با کتاب شرق­ شناسی ادوارد سعید شتاب گرفت و رنگ و بوی دیگری یافت. بخش دوم آن شامل واکنش هنرمندان و نویسندگان کشورهای سلطه­ گر، مثل کاریل چرچیل و هاوارد برنتن در انگلیس است که...

نورتروپ فرای منتقد ساختارگرای معاصر، در نقدهای که نالگویی خود علاوه بر این که ژانرهای ادبی تراژدی، کمدی، رمانس و هزل را به چهار میتوس پاییز، بهار، تابستان و زمستان تقسیم م یکند و الگوهای ساختاری و شخصیتی ویژه ای برای هریک قائل می شود؛ خود را یک منتقد «ادیسه » یعنی منتقد علاق همند به ژانر کمدی دانسته است. این مقاله با واکاوی الگوهای شخصیت کمدی معاصر ایرانی، آن ها را با الگوی ارائه شده توسط ف...

نور از آغازین روزهای پیدایش تئاتر به مفهوم امروزین آن، همراه تئاتر بوده و تا به امروز کارکردهای گوناگونی برای آن تعریف شده است. وجود نور در صحنه‌ی نمایش همیشه همراه با سایه بوده و غیاب آن، تاریکی را به وجود آورده است. ‌ به همین دلیل می‌توان نور، سایه و تاریکی را عناصر یک حوزه‌ی مشترک دانست و نسبت‌ها و کارکردهای آنها را مورد بررسی قرار داد‌. جایگاه نور، سایه و تاریکی و کارکردهای آنها در تاریخ تئ...

مقاله با بررسی نظر علنا و مراجعین دینی نسبت به هنر و تئاتر آغاز می شود . قسمت بعدی به فعالیت های تئاتری در شهر قم پرذاخته شده است . این بخش به پنج دوره های تاریخی تقسیم می شود : 1- قبل از 1354- بیشتر فعالیت های تئاتری در سطح دبیرستان ها و مناسبت های خاص بوده است . 2- 1354 تا 1357 – با تشکیل گروه های تئاتری خارج از سطح دبیرستان ها و شرکت در جشنواره های تئاتری – تئاتر قم جایگاه خاصی را در سطح ...

بوتو،نمایش مدرن ژاپنی است که نه رقص است و نه تئاتر و در عین حال هم رقص است و هم تئاتر؛این ویژگی باعث شده که بسیاری آن را نوعی «رقص-تئاتر» برشمارند.این هنر علیرغم پیشینه ی کوتاه مدت خود که حدود نیم قرن است‏،توانسته به هنری جهانی بدل شود.بنیانگذاران آن «تاتسومی هیجیکاتا» و «کازوئو اونو» هستند.بوتوی هیجیکاتا در آغاز «آنکوکو بوتو» به معنای «رقص تاریکی» لقب گرفت که بعدها به «بوتو» تقلیل یافت. اولین ...

رهیافت های فلسفی به سوی تئاتر نتیجه ی امکانات و ظرفیتی است که تئاتر به منظور توجیه زیبایی شناختی از هستی در اختیار ما می گذارد. تئاتر به عنوان یک پدیدارِ زیبایی شناختی به دلیل ظرفیت های اگزیستانسیال و اونتولوژیکالِ خود این امکان را برای ما فراهم می کند که در تبیین هستی به مثابه ی پدیداری زیبایی شناختی راهگشا باشد. رویکردی که می تواند ما را در نیل به سوی این هدف یاری دهد، پدیدارشناسیِ هرمنوتیکی هنر...

هدف: توان جهت دهی موضوعات آیندۀ پایان نامه ها در دانشکده های تئاتر کشور و همچنین تبیین وضعیت کنونی شاخه های فکری موجود در رساله های دانشجویی، روشنگر اهمیت و از اهداف پژوهش حاضر است. روش: این مقاله که در حیطۀ مطالعات کتابخانه ای قرار دارد، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، به جریان شناسی پایان نامه های تئاتر دفاع مقدس پرداخته است. نقاط تمرکز تحقیق از لحاظ مکانی، شهرهای دارای دانشکدۀ تئاتر و از ل...

یکی از مهم ترین اتفاقاتی که در پی به وجود آمدن تغییرات گسترده در زمینه های مختلف هنری و به خصوص هنر تئاتر در نیمه ی دوم قرن گذشته به وقوع پیوست، تشکیل گروه های مختلف تئاتری در اروپا و آمریکا بود که توانستند با دست زدن به تجارب تازه و بهره گیری از پیشرفت های به وجود آمده در سایر شاخه های دانش و فن آوری، افق های تازه ای را در پیشروی این هنر بگشایند. از همین رو با توجه به نقش حائز اهمیت چنین گروه ...

این مقاله قصد دارد به میزان تأثیرگذاری جلوه های ادبی و نمایشی تئاتر پوچی (اَبزورد) بر سبک نمایشنامه نویسی ایران بپردازد. غلامحسین ساعدی یکی از نمایشنامه نویسان شناخته شدة ایرانی است که برخی از مهم ترین تمهیدات تئاتر نو را در سبک نویسندگی خود به کار گرفته است. نگارنده در این پژوهش درپی آن است که چگونگی بازتاب مفهوم پوچی را در نمایشنامه های نوگرای غلامحسین ساعدی نشان دهد؛ نویسنده¬ای که مستقیم و غی...

نورتروپ فرای منتقد ساختارگرای معاصر، در نقدهای که نالگویی خود علاوه بر این که ژانرهای ادبی تراژدی، کمدی، رمانس و هزل را به چهار میتوس پاییز، بهار، تابستان و زمستان تقسیم م یکند و الگوهای ساختاری و شخصیتی ویژه ای برای هریک قائل می شود؛ خود را یک منتقد «ادیسه » یعنی منتقد علاق همند به ژانر کمدی دانسته است. این مقاله با واکاوی الگوهای شخصیت کمدی معاصر ایرانی، آن ها را با الگوی ارائه شده توسط ف...