نام های خاص غیرعربی به اعتقاد بسیاری از دانشمندان در قرآن وجود دارند که به دودسته تقسیم می شوند: دسته¬ی اوّل، به دلیل نام خاص و غیرعربی بودن غیر منصرف اند و دسته¬ی دوّم به جهت تأنیث یا آمدن ال تعریف بر سر آن ها منصرف می باشند. با توجّه به جستجوی انجام شده توسّط مترجم، هیچ گونه کتابی به زبان فارسی در موضوع نام های خاص غیرعربی در قرآن، یافت نگردید، لذا ضرورت ترجمه¬ی کتابی در این زمینه با عنوان «الأع...

دو زبان فارسی و انگلیسی از جمله زبانهایی هستند که در آنها ساختن واژۀ مرکب زایاترین روش برای گسترش واژگان شان به شمار می آید. در هر دو زبان در میان واژ ه های مرکب، شمار اسمهای مرکب از مقوله­های دیگر بیشتر است(به شرطی که در فارسی افعال مرکب را زنجیره ای غیر صرفی در نظر بگیریم). در این مقاله اسمهای مرکب این دو زبان را از چهار دیدگاه بررسی کرده ایم: تصریف درونی، هسته داری، ترتیب اجزای سازندة ترکیب،...

شهمیرزاد یکی از شهرهای  استان سمنان است. گویش مردمان این شهر با زبان فارسی قدیم و گویش مازندرانی آمیخته­است. بعضی فعل‌ها در گویش شهمیرزادی بازماندۀ شکل کهن افعال در زبان فارسی دری، فارسی میانه و ایرانی باستان است. امروزه کاربرد بسیاری از افعال با آنچه در ادوار آغازین به کار می‌‌رفته، تفاوت‌های زیادی یافته است؛ اما هنوز بازماندۀ افعال کهن را در بعضی گویش‌ها می‌توان یافت؛ از جمله  شباهت‌های زیادی...

گویش¬شناسی یکی از شاخه¬های زبان¬شناسی است که به دلیل تنوع و اهمیت آن، تحقیقات زیادی درخصوص آن انجام شده است. گویش بادرودی یکی از گویش¬های مرکزی ایران است که بر محور شمال¬غربی- جنوب¬شرقی قرار دارد. گروه شمالی – مرکزی در منطقه کاشان شامل آران و بیدگل، دلیجانی، ابوزیدآبادی، قهرودی، کامویی، جوشقانی، میمه¬ای، همچنین فریزندی، یارندی، سدهی، بادرودی(بادی)، نطنزی، کشه¬ای، تاری و طرقی می¬شود. بررسی ساختا...

در این پژوهش با اتخاذ رویکرد متأخر کمینه گرا به ساخت مجهول، موسوم به رویکرد گذر پنهانی (کالینز 2005)، به بررسی ساخت مجهول در زبان فارسی و کردی پرداخته می شود. فرضیه یکنواختی تخصیص نقش های معنایی (بیکر 1988: 48، 1997: 74) جایگاه زیرساختی موضوع بیرونی را هم در جمله معلوم و هم در جفت مجهول آن یکسان فرض می کند و این در حالیست که در انگاره های سنتی زایشی شیوه ادغام موضوع بیرونی در دو ساخت معلوم و مج...

در اغلب گونه های گیلکی، فعل های «گذشته ساده» پیشوندی تصریفی (/-bv/) دارند که اکثر منابع نحوی گیلکی یا آن را وند وجه دانسته و یا کلاً از پرداختن به نقش آن سر باز زده اند. با برافتادن این پیشوند از گذشتۀ ساده، غالباً فعل به گذشتة استمراری تبدیل می شود. در این تحقیق نشان داده خواهد شد که وند مزبور، وند وجه، زینت یا زائد نیست و نمودنما محسوب می شود. این وند در گیلکی، با توجه به ملاحظات تاریخی و تحولا...